Wspaniały wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)

Coś mi się wydaje, że nie o burzę tu idzie, a trwoga Anny dotyczy czegoś ciemnego z jej życia ... Pozdrawiam:)

Treść jak burza – raz uderza obrazem, raz emocją, gdzie niebo płonie, ziemia drży, a ludzie próbują to przeczekać po swojemu: z trwogą, modlitwą albo milczeniem. Wszystko ma swoją wagę – derka, pies, fajerki – jakby każda rzecz była świadkiem czegoś większego. Zastanawiam się, czy ta zorza naprawdę zapomina, czy tylko udaje – jak my, gdy próbujemy nie pamiętać, co się w nas spaliło nocą.
6/5

piękny wiersz ... pozdrawiam serdecznie ...

Będąc dzieckiem panicznie bałam się burzy i do dzisuaj czuję dyskomfort kiedy się zbliża. Twoje wersy tak prawdziwie nanalowały jej obraz, że poczułam gęsią skórkę....Piękny wiersz Mgiełko! Pozdrawiam serdecznie.

Przeżyłem 3 straszne burze. Do dziś je pamiętam. Jedna na Jeziorze Ostrzyckim - ogromne fale, stromy, zalesiony brzeg i woda. Człowiek nie wie, czy bezpieczniej w lesie, czy na wodzie. Ale ta burza podarowała nam kolację. Tuż koło nas uderzył piorun i z łódki gołymi rękami można było zbierać ogłuszone ryby. Druga w Alpach na trzech tysiącach metrów z kawałkiem. Dziwna burza, Pioruny biły gęsto i padał śnieg. Ta nic nam nie podarowała, ale przynajmniej uszliśmy z życiem. Trzecią burzę przeżyłem w swoim domu. Uderzył w niego piorun (mimo, że mieliśmy piorunochron. Nam nic się nie stało, ale w momencie uderzenia zapaliły się wszystkie lampy. Potem okazało się, że wszystko jest poprzepalane radio, telewizor, telefon... (nawet sprzęt odłączony od sieci). Przetrwało jedynie żelazko, ale i tak nie można było prasować, bo spaliła się instalacja elektryczna w ścianach. Tak, że po burzy czekał nas remont z kuciem ścian...

Cieszę się Mgiełko że Cię widzę. Uściski dla Anny<3 Czy na początku czwartej strofy nie powinna być "przysięga". Tak, ludzie kiedyś dużo bardziej cenili słowa, a prości ludzie jeszcze bardziej, bo często nie pisali, więc słowo wypowiedziane miało wiążącą moc. Teraz cóż znaczy przysięga małżeńska, ile razy się słyszy, że z powodów takich a takich lepiej się rozstać. Jakby przysięga nie miała już żadnej wagi, mocy...Jakby słowo nie miało już wagi, mocy...Takie jakieś myśli na marginesie Twojego wiersza mi wyrosły:) Pozdrawiam serdecznie<3

Wiosenne podniebne oburzenie przynosi ukojenie wszelakiej istności. Lubię burze, a do tego jeszcze w towarzystwie Anny jest niepowtarzalnym zjawiskiem.
Rzeczywiście płoniemy muzycznie

Pozdrawiam serdecznie

Przepiękny, plastyczny wiersz!
Zobaczyłam, to niebo... i poczułam emocje - Anny.
Piękna narracja i środki wyrazu.
5/6.
Serdecznie pozdrawiam

Boję się burzy, choć dostarcza spektakularnych widoków, a Twój wiersz Reniu, jest fantastycznie obrazowy!
Uściski, pełne gwiazd:))⭐💙

Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Literówki?
Na kamiennych schodach...?
Nie rozumiem słowa "przysiąga"... 🙃

No... I tego... 😊 Lubię burze z piorunami. 🙃🤗 Kiedyś jak mieszkałem w internacie za czasów liceum, to siadywałem podczas takich burze z piorunami z kumpelą, która dziś mieszka w Stanach, na usypanym kopcu ziemi i patrzyliśmy se beztrosko na klasztor w Tyńcu, ktory był po drugiej stronie Wisły. Cali byliśmy przemoknieci. Gadaliśmy se. A może to nawet takie pół spowiedzi były między nami o życiach naszych popapranych. Tera jak się patrzę na swoje życie to też by się czasem tak przydało zmoknąć beztrosko i pogadać o popapranym życiu. 🙃🤗

Cieszę się, że jesteś! 😊 Hej ho! 😊🙋‍♂️