X
Dotykać ziemi
nieregularny
2021-05-13 17:38
Dla wszystkich Kwiatów, które zakwitły na łące mojego życia :)
13 maja to Dzień Łąki
13 maja to Dzień Łąki
Inni odeszli przede mną...
Nie chcę się spieszyć.
Dziś mogę być nawet ostatnia -
spóźniona na obiad,
na chwilę ważną lub szczęście.
Jutro i tak będę o krok jeden bliżej...
trzymając przeszłość za ręce.
Idę powoli zielenią życia.
Z uśmiechem staję na świeżej łące.
Czuję cię wietrze,
woń kwiatów zachwyca.
Chcę - trwać tak jeszcze,
mieć serce bijące.
Delikatność czasu przeze mnie przepływa.
Pieści mnie ciepło słonecznych promieni.
Myślę pewniej
i już się nie boję.
W drodze do nieba dotyka się ziemi.
Nie chcę się spieszyć.
Dziś mogę być nawet ostatnia -
spóźniona na obiad,
na chwilę ważną lub szczęście.
Jutro i tak będę o krok jeden bliżej...
trzymając przeszłość za ręce.
Idę powoli zielenią życia.
Z uśmiechem staję na świeżej łące.
Czuję cię wietrze,
woń kwiatów zachwyca.
Chcę - trwać tak jeszcze,
mieć serce bijące.
Delikatność czasu przeze mnie przepływa.
Pieści mnie ciepło słonecznych promieni.
Myślę pewniej
i już się nie boję.
W drodze do nieba dotyka się ziemi.
p.s. oset też pięknie kwitnie ;)
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
6 razy
Treść
6
5
5
1
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
6
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Marta Surowiecka
2021-06-21
Ostatni dwuwers jest cudowny ! Jest mi tak bliski, tak znajomy...tak obszerny i autentyczny... Namacalny i metaforyczny. Do istnienia, sam w sobie.
Muszę zatrzymać się na dłużej, wrócić, końcówkę zabrać już teraz :) pozdrawiam
Muszę zatrzymać się na dłużej, wrócić, końcówkę zabrać już teraz :) pozdrawiam
LidiaM-9
2021-05-14
Puenta zachwycająca. Cały wiersz piękny i mądry, wyraża pogodne pogodzenie się z przemijaniem, ale jednocześnie radość życia.
Pozdrawiam serdecznie Juliano.
Pozdrawiam serdecznie Juliano.
2021-05-14
Bardzo dziękuję Lidio. :) Tak sobie właśnie żyję - z taką myślą... właśnie z takim pogodzeniem się ze przemijaniem... Przychodzi kiedyś taki zbawienny czas, może nie u wszystkich..., gdy nagle akceptuje się śmierć, konieczność odejścia z tego świata... i dopiero wtedy, gdy człowiek pogodzi się z tą koleją rzeczy - może żyć pełną piersią :) - piękniej i mocniej :) Docenia się chwilę, każdą sekundę życia...
Anielska Łza
2021-05-13
Cudny klimat wyczarowałaś słowami Juliano :) Podoba mi się to trzymanie przeszłości za ręce, choć w rzeczywistości jest tak, że żyjąc w teraźniejszości jedną ręką trzymamy przeszłość, a drugą przyszłość i raz jedna, raz druga ciągnie nas za rękę. Na łące naszego życia spotykamy różne kwiaty, myślę, że każdy z nas chciałby być dla innych najpiękniejszym kwiatem, lecz czasem jest tylko zwykłym chwastem, co nie zmienia faktu, że również chwasty mogą być piękne, a nawet użyteczne :) Pozdrawiam Cię wieczornie :)
2021-05-13
:) :) to miłe, że "wykiełkowała" inspiracja :) Niech mój komentarz będzie zatem ziarenkiem ;) - może urośnie w ten sposób jakaś przepiękna "roślinka" - wiersz kwitnący słowami :) "Podlewam" ten mały "zalążek" uśmiechem :) i będę czekać na wiersz ;) ;) Pozdrowienia dobranocne :)
2021-05-13
Juliano, Twoja odpowiedź na mój komentarz jest tak bardzo poetycka, że mogłaby być zaczątkiem nowego wiersza :) Ja dziś już uciekam. Dobrej nocy :))
2021-05-13
Bardzo dziękuję za lekturę :) i za słowa. Tak, Łezko, jest jeszcze przyszłość... Choć ona zawsze jest najbardziej niepewna... Gdybym chciała zobrazować słowami to, co mam na myśli - chyba mogłabym to zrobić tak: odnosząc się do Łąki ( dziś jest jej dzień - więc niech to będzie Łąka przez duże Ł ;) ) - przeszłość jest trochę jak zasiane ziarno roślinki... lub jak zerwany kwiat... teraźniejszość pachnie tym, co kiedyś się zasiało... lub zerwało... A przyszłość... z daleka jest jak mgła na Łące... Dopiero im bliżej... tym więcej widać zieleni :) :) Ot, tak mi się pomyślało :D
A kwiaty... właśnie... nawet chwasty są pożyteczne i potrafią być piękne :) Również pozdrawiam!
A kwiaty... właśnie... nawet chwasty są pożyteczne i potrafią być piękne :) Również pozdrawiam!
sisy89
2021-05-13
Och, porwał mnie całkowicie klimat wiersza. I prawdą jest, to, że aby trafić do nieba trzeba dotknąć ziemi. Trzeba żyć powoli, docenić piękno natury, poczuć wiatr we włosach... Umieć też się zatrzymać.
Pozdrawiam i zostawiam gwiazdki :)
Pozdrawiam i zostawiam gwiazdki :)
2021-05-13
Kiedyś miałam jedną papużkę falistą - to był samczyk - miał na imię Gucio - i on umiał powtarzać słowa :) Nauczył się ich całkiem sporo :) Teraz te dwie moje rozmawiają bardziej tylko po papuziemu :D, ale w zasadzie to ja już zdążyłam się nauczyć papuziego języka :D :D :D
2021-05-13
Przeurocze :) :) Kiedyś miałam pieska... miał taki podobny nosek :) Teraz mam dwie papużki faliste :)
2021-05-13
Tak, to mój piesek :) Na tym zdjęciu był jeszcze szczeniaczkiem, teraz jest prawie dorosły :))
2021-05-13
:) Dziękuję Sisy za odwiedziny :) Tak... tak właśnie odczuwam życie... :) p.s. zawsze mnie zastanawia, czy ten prześliczny piesek (Twój profilowy) jest Twoim domowym stworkiem? ;) Jest taki śliczny :)
Baba-Goga
2021-05-13
Zachwycający wiersz, taki do czytania bez pośpiechu. Bo właściwie po co się śpieszyć?
I dedykacja piękna, uwzględniająca nawet osty. A kochać osty to wyzwanie :)
Zatem pomału, z namaszczeniem obdarzam go gwiazdami.
I dedykacja piękna, uwzględniająca nawet osty. A kochać osty to wyzwanie :)
Zatem pomału, z namaszczeniem obdarzam go gwiazdami.
2021-05-14
I są także ludzie, którzy dają się kochać tylko z daleka. Takie życie...
Pozdrawiam ciepło.
Pozdrawiam ciepło.
2021-05-13
:) Jak miło, bardzo dziękuję za gwiazdki i oczywiście za niespieszną lekturę wiersza :)
Tak... lepiej iść przez życie powoli. Kiedyś gdzieś przeczytałam, że powolność to droga "po wolność" :) Staram się tego trzymać ;)
Zaś jeśli chodzi o osty... :) Och - trzeba umieć się z nimi obchodzić ;) Tak w zasadzie najlepiej "kochać" je z daleka :D Kochać, podziwiać, ale ich nie dotykać ;) Pozdrowienia!
Tak... lepiej iść przez życie powoli. Kiedyś gdzieś przeczytałam, że powolność to droga "po wolność" :) Staram się tego trzymać ;)
Zaś jeśli chodzi o osty... :) Och - trzeba umieć się z nimi obchodzić ;) Tak w zasadzie najlepiej "kochać" je z daleka :D Kochać, podziwiać, ale ich nie dotykać ;) Pozdrowienia!
Inne wiersze z tej samej kategorii
Hashirama Senju #1
- Harald
Chcemy widzieć
- Szczygieł
KOLORY CODZIENNOŚCI
- michal1975
Tylko narzekam
- Rusałka
Poruczenie
- Z Aniołem pod rękę:-)(*)
Mam na imię Golgota
- Baba-Goga
ich wszystkie wielkie miłości
- rafal_sulikowski(*)
Kózka-psikuska
- Baba-Goga
Poległym
- Straceniec(*)
Wymarzony biszkopcik
- Smigol(*)
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności