Twoje Wiersze - Strach i niemoc - Liliana Bovemsol (*)

Strach i niemoc

wolny

2022-04-18 17:59

Jestem tylko dzieckiem
Więc czemu tak mi trudno
Nie myśleć o smutnych rzeczach
Zatracić się w ulotnych fantazjach?

Wiem straciłam już niewinność
Przeszłych dziecinnych dni

Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane

Lecz się boję
Tak bardzo się boję

Stracić tą ostatnią
Ostoję szczęścia

autor

Liliana Bovemsol ^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

ZaspanyV

2022-04-24

Mimo iż wiemy, że w pewnym stopniu dorośliśmy, to jednak fakt spoglądania wstecz napełnia smutkiem. W tym całym myśleniu o stratach nie zdajemy sobie sprawy gdzie już stoimy, już nie w przedpokoju między jednym pokojem, a drugim, lecz raczej z pokoju patrzymy na przedpokój i resztę domu. Stopy w pokoju, a wzrok utkwiony w sentymentach i przeszłości. Przyszłość nie jest niczym, anie pewnym ani nie pewnym, przez to patrzenie w jej stronę zawsze wypełnia strachem. nPodzielam tą atmosferę zawartą w wierszu.
"Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane " - niczym skórę węża, stara dobre służyła, lecz jest już za ciasna.

Monika Larn

2022-04-20

Bardzo dobrze opisany ten stan zawieszenia między dzieciństwem a dorosłością. Gdy ten czas mija, szala przechyla się na jedną ze stron - jedni zaczynają się mentalnie starzeć, inni pozostają wiecznie młodzi. Najlepiej jednak zostać gdzieś pośrodku. Pozdrawiam.

Pokaż więcej

Logowanie

Strach i niemoc

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji