X
Strach i niemoc
wolny
2022-04-18 17:59
Jestem tylko dzieckiem
Więc czemu tak mi trudno
Nie myśleć o smutnych rzeczach
Zatracić się w ulotnych fantazjach?
Wiem straciłam już niewinność
Przeszłych dziecinnych dni
Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane
Lecz się boję
Tak bardzo się boję
Stracić tą ostatnią
Ostoję szczęścia
Więc czemu tak mi trudno
Nie myśleć o smutnych rzeczach
Zatracić się w ulotnych fantazjach?
Wiem straciłam już niewinność
Przeszłych dziecinnych dni
Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane
Lecz się boję
Tak bardzo się boję
Stracić tą ostatnią
Ostoję szczęścia
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
ZaspanyV
2022-04-24
Mimo iż wiemy, że w pewnym stopniu dorośliśmy, to jednak fakt spoglądania wstecz napełnia smutkiem. W tym całym myśleniu o stratach nie zdajemy sobie sprawy gdzie już stoimy, już nie w przedpokoju między jednym pokojem, a drugim, lecz raczej z pokoju patrzymy na przedpokój i resztę domu. Stopy w pokoju, a wzrok utkwiony w sentymentach i przeszłości. Przyszłość nie jest niczym, anie pewnym ani nie pewnym, przez to patrzenie w jej stronę zawsze wypełnia strachem. nPodzielam tą atmosferę zawartą w wierszu.
"Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane " - niczym skórę węża, stara dobre służyła, lecz jest już za ciasna.
"Wiem skazana jestem dorosnąć
I porzucić to co było mi dane " - niczym skórę węża, stara dobre służyła, lecz jest już za ciasna.
Monika Larn
2022-04-20
Bardzo dobrze opisany ten stan zawieszenia między dzieciństwem a dorosłością. Gdy ten czas mija, szala przechyla się na jedną ze stron - jedni zaczynają się mentalnie starzeć, inni pozostają wiecznie młodzi. Najlepiej jednak zostać gdzieś pośrodku. Pozdrawiam.
Anielska Łza
2022-04-18
Boimy się wchodzenia w dorosłość, bo dorosłość niesie ze sobą obowiązki i odpowiedzialność . Boimy się również, gdy otaczający nas dorośli, nie dają nam dobrego przykładu i dzięki nim często przychodzi nam dorosnąć zbyt wcześnie. Gdy w głębi serca pozostaniesz dzieckiem i będziesz to dziecko w sobie troskliwie pielęgnować, dorosłość będzie bardziej znośna. Pozdrawiam Amabilio cieplutko :)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności