intymnie odurza zmysły

Miniaturki perełki ozdabiam gwiazdkami, Uleczko:)
Dobrego dnia :) B.G.

Piękne a trzecia cudna wręcz :)))

Powtórzę się: super, etc. :)

Piękne mini-ulki.
:)

Pisane na sposób haiku. Czyli 5-7-5
Są bardzo piękne, chociaż ostatni wers nie powinien wynikać bezpośrednio.
Ale o to można juz się wykłócać, bo tak pisze się klasyczne haiku, kiedy ostatni wers nieco zaskakuje i dopiero zrozumienie metafory włącza go do ciągu.
Sam mam trochę haiku na swoim koncie.
Agnieszka nie porwała, Asterio. Zwyczajnie uplotła z tej sukienki wianek.

Pozwolisz, Agnieszko, że dam Tobie przykład prawidłowego haiku na podstawie Twojego.
Zgłębiałem to. Ale to nie znaczy, że Twoja miniaturka nie jest piękna.
Odzywa się we mnie ta brzydka strona mentora, która i tak zdaje się psu na budę, bowiem poezja powinna być wolna. Ale nie potrafię się powstrzymać.
Później mnie zbijesz za to. Nadstawię każdy z trzech policzków.

Przykład prawidłowego haiku

"w tej ciszy dźwięki
sprzączek sandałów mylą
świerszczą cykady"

Cały wic polega na tym, żeby ostatni wers nie był bezpośrednią kontynuacją.
Po dwóch wersach następuje tzw. odcięcie.
Przekroczyć je trzeba metaforycznie, zdając się na czytelników.

W klasycznym haiku jest więcej obostrzeń.
Powinno się ono zaczynać podaniem przestrzeni lub czasu.
Trudno jest się pozbyć ciszy, ale można ją zrobić domyślną, bo na tym polega haiku.
A więc jeszcze raz. Teraz ze zmianą pierwszego wersu.

"wieczorne dźwięki
sprzączek sandałów mylą
świerszczą cykady".
Nie musisz nic zmieniać, możesz mnie tylko walnąć we wszystkie policzki.
Twoje miniatury są piękne i nie muszą nazywać się haiku.

Ponieważ już zaakceptowaliśmy siebie jako poetyckich przyjaciół, to bądź uprzejma nie walić zbyt mocno.

Jerzy Edmund Alchemik

Pierwsza i druga jakby znajoma,
a Agnieszka znowu porwała moją ulubioną...
sukienkę :)

Twoje miniatury faktycznie działają na zmysły, szczególnie słuchu (dźwięki) i powonienia (zapach), trzecia to moja ulubiona.