Pięknie oddałaś to jaka była, jak pisała. Była poetką "nie z jej świata" - wyprzedzała swoje czasy. Miała po prostu wielki dar widzenia tego co tak rzadko oglądała, a może właśnie dlatego tak mocno nas ciągnie do ogrodów, które mogą oznaczać wiele.

Dziękuję za ten wiersz.
Pozdrawiam i spokojnego wieczoru.

Trochę spóźniony mój komentarz, ale dopiero teraz zauważyłem ten wiersz , a nie mogę nie powiedzieć czegoś o jednej z moich ulubionych poetek, o której napisałem kilka wierszy . Ze dwa są chyba na tym portalu. Dla mnie jest przede wszystkim poetką metafizyczną i tak ją odbieram. Może już to wyczytałaś, ale jest ona autorką aforyzmu, który jest moim motto od wielu lat i ma bezpośrednie zastosowanie do mojego podejścia do "spraw ostatecznych". "Ja sto razy dziennie wierzę i sto razy dziennie nie wierzę, przez co moja wiarą jest bardziej zwinna". Ta wiara "z odbicia" od niewiary jest bardzo dla mnie charakterystyczna. Opisy ogrodów Emily są niby "normalne" , ale nagle pojawia się słowo . które sprawia, że czytelnik przestaje być pewny , czy ten opis dotyczy ogrodu przed jej domem czy może rajskiej rzeczywistości duchowej. Będę szczery i powiem, że trochę mi zgrzyta określenie "odbrązowić duszę Emily". Ozdrawiam serdecznie.

Ja też planuję sięgnąć po jej twórczość i teraz zachęciłaś mnie bardzo :)))
Tekst świetny!
Pozdrawiam serdecznie :))

Ona pisała ze swej wrażliwości. Cóż innym po doświadczeniu, jeśli wrażliwości nie mają :)
Takich wyjątkowych ludzi jest niewiele. Ona - była jedyna :)

Lubię jej wiersze.
Są takie charakterystyczne jak ona.
I pomyśleć że nigdy nie opuszczała swego pokoju.

Zachęciłaś do przeczytania jej wierszy. Znam nazwisko autorki, ale nigdy nie sięgałam po jej schedę poetycką. Potrafiła być genialna, nie wychodząc poza ściany mieszkania. Brzmi zachęcająco.
Świetny portret.
Miłych snów!

Ukazujesz tu ...piękno umysłu poetki ... tytułów nie nadawała ...bo wiedziała... że czytający odnajdzie w jej wierszach tytuł sam ...