widzę cię
demonie który nie układa się z Bogiem


widzę cię przez okno
jak kota, co łazi po działkach
mieszkańców pobliskich bloków


wślizguje się przez uchylone
białych, drewnianych i murowanych domków
w których trzymają narzędzia, robocze
ubrania i inne tajemnice


widzę cię demonie
w miękkiej ciemnej sierści
przeskakujesz zamkniętą furtkę
bez wysiłku
sprężyście
dumnym krokiem
idziesz środkiem ścieżki
która jakby czekała na ciebie
nie robiąc przeszkód


demonie który nie układa się z Bogiem
widzę cię przez okno
jak gołębia, który zatrzymał się na
parapecie
i zagląda do okna, do

wnętrza


obserwuje mnie, jakbym miała ręce
pełne chleba

widzi mnie
i ten chleb


w którym brodzę
którym się obsypuję


który w końcu mu odkroję
z ręki, nogi, pośladków
i umysłu


jego popielatość jest tak przeciętna
i brudna
że zlewa się z tłem
z resztą świata
z całym stadem


dzisiaj pada deszcz
nie muszę cię widzieć, wiem że tam jesteś
w którejś ze ślicznych altan, pod oknem
i tu