Piękne i prawdziwe.

ludzi tego pokroju czasem nic nie cieszy, nie wiedzą co mają z sobą zrobić,
życzę miłego wieczoru:)

Nie ma równości i nigdy jej nie było. Najdziwniejsze jest tylko to, że pęd do pieniędzy jest cechą wspólną dla wszystkich pokoleń, od kiedy Fenicjanie je wymyślili. Nadal są ludzie dla których odpowiedź na pytanie - mieć, czy być - jest oczywista: "Mam, więc jestem".
Pozdrawiam.

Niestety tak to bywa w naszym świecie, że jeden ma aż nadto, gdy drugi nie ma nic. To jedna z kwestii, która nigdy nie będzie sprawiedliwa, ale na to też składa się mnóstwo czynników. Bo czasem ten miliarder włożył swój czas, zaangażowanie, chęci w zdobycie takiego majątku, podczas gdy ten biedniejszy nie robił nic, by to uzyskać. Zatem jaka byłaby sprawiedliwość, gdyby jednemu dostało się za nic, a drugi musi na to ciężko harować? Oczywiście to jeden z przykładów. W każdym razie, wracając do treści, bardzo dobrze ujął Pan podejście bogatego do swojego majątku. W końcu nie tylko jedzenie traci smak, ale i codzienność, gdy jedyne co się posiada to pieniądze, a brak miłości, zaufania, zrozumienia, bliskości przeciąga czas w nieskończoność i sprawia, że człowiek z tej zgryzoty robi się po prostu zepsuty. Taki człowiek często chowa się w swoim bogactwie, pławiąc się jego złudnym szczęściem, bo tak jak zostało wyżej napisane "nie zabierze nikt nic z ziemi." Nie zanudzając już swoją refleksją, przesyłam na koniec pozdrowienia!