Narrator:
Była sobie pewna mrówka,
która wszystkim dookoła mówiła,
że jest geniuszem.

Mrówka:
Jestem mrówką geniuszem!
Wiem wszystko i potrafię wszystko!

Narrator:
Mrówka opowiadała wszystkim
o swoich wspaniałych osiągnięciach.

Mrówka:
Byłam w Paryżu
i wymyśliłam wieżę Eiffla!
Mówię płynnie po francusku
i tam wszyscy mnie znają!

Inne mrówki: (z podziwem) Wow!

Mrówka:
A dlaczego samoloty latają
wysoko po niebie?
To moja zasługa!
Dzięki temu mogę
podróżować w klasie biznesowej.

Inne mrówki: (z zachwytem)
To niesamowite!

Mrówka:
Jestem też konstruktorem
pierwszego koła!
To wielki krok w historii ludzkości!

Narrator:
Wszystko szło dobrze,
dopóki na drodze mrówki
nie stanęła sówka mądra główka.

Sówka:
Mróweczko, to wszystko ty wymyśliłaś?
Nie bądź śmieszna!
Jesteś mądra tylko w słowach, nie w czynach.

Mrówka: (speszona) Ojej...

Sówka:
Kiedy miałabyś czas na to wszystko?
Przecież cały dzień
siedzisz przed telewizorem!

Mrówka: (spuszcza głowę) No tak...

Sówka:
Na kłamstwie nie zbudujesz
sławy i popularności.

Mrówka: (zrozpaczona)
Masz rację, sówko.
Nic z tych rzeczy nie wymyśliłam.
Chciałam tylko być mądra i uczona,
ale teraz moja sława przeminęła.

Narrator:
Mrówka zrozumiała swój błąd
i postanowiła zmienić swoje zachowanie.
Zaczęła ciężko pracować,
czytać książki i uczyć się nowych rzeczy.

Mrówka: (z zapałem czyta książkę)

Narrator:
Po pewnym czasie
mrówka stała się naprawdę mądra i uczona.
Inne mrówki podziwiały ją za wiedzę
i chętnie prosiły o radę.

Inne mrówki: (gromadzą się wokół mrówki)
Mróweczko, opowiedz nam o świecie!

Mrówka: (z uśmiechem) Chętnie!

Narrator:
Mrówka żyła długo i szczęśliwie,
a mądrość i uczciwość
stały się jej prawdziwymi klejnotami.

Morał:
Na kłamstwie sławy i popularności
nigdy się nie zbuduje.
Prawdziwą mądrość i szacunek
zdobywa się ciężką pracą i uczciwością.