Kluczowe jest ostatnie zdanie z Twojego komentarza. Jeśli spojrzymy głębiej w to, co o człowieku objawia Pismo święte, to okaże się , że wszyscy jesteśmy grzesznikami. Paweł Apostoł pisze "Mie ma ani jednego sprawiedliwego". W najgłębszym sensie wszyscy przed Bogiem są źli i żeby stanąć z Bogiem twarzą w twarz, potrzebują zbawienia , które Biblia rozumie w specyficzny sposób. List do Rzymian mówi o "usprawiedliwieniu", które raczej należałoby rozumieć jako "uczynienie sprawiedliwym" przez wiarę Chrystusa, a konkretnie w jego zastępczą śmierć. . Dosłowny tekst wyjaśnia , że Bóg "zalicza" (dosłownie z greckiego :księguje) ludziom wierzącym ich wiarę jako sprawiedliwość. W ten sposób opisywane jest swoiste "przemienienie" prze które przechodzi człowiek, gdy uwierzy w Chrystusa i w jego zastępczą śmierć. Tak więc grzesznik , który oczywiście tego szczerze pragnie, wchodzi w rzeczywistość niebiańską i spotka Chrystusa, mimo że jego życie nie było doskonałe. Wizja Swedenborga zakłada , że człowiek idzie w zaświaty zgodnie ze swoja miłością i tym wektorem, z który tej miłości-woli wynika. Jeśli więc ma w sobie nieprzemienione i skażone pragnienia , to nie ma od nich ratunku , bo one go dalej zaprowadzą w odpowiednie miejsce. W ten sposób wielu pobożnych i cnotliwych ludzi ogarniętych np pychą , której oczywiście nie widza , trafi do całkiem smakowitego piekła. Nasze grzechy są często niewidoczne. Swedenborg jest dla mnie wyzwaniem, ale też wyzwaniem jest przesłanie chrześcijańskie, które tez zasługuje na badanie.

Tak, ale z drugiej strony u Swedenborga wszystko wypływa z naszej świadomości. Można by więc założyć teoretycznie, że jeśli ktoś naprawdę żałuje swoich uczynków, doznaje swoistej autopsychoterapii więc jednak będzie w niebie, nie jako w kontynuacji złego życia, ale w jego wersji naprawczej. Jednak to zawsze jest pułapka, bo przecież zazwyczaj ktoś zły nie stanie się dobry z dnia na dzień, co burzy też trochę idyllę zbawienia. Bo załóżmy, że morderca psychopata żałuje na łożu śmierci, doznaje zbawienia, ale czy po drugiej stronie zmieni się jego psychopatyczny charakter, czy będzie już święty? Jak zniesie inny rodzaj życia? Tu dochodzimy do tego czym dla ludzi jest raj, a czym piekło. Czy gdyby się spełniły wszystkie nasze marzenia, bylibyśmy szczęśliwi? W chrześcijaństwie jest łatwiej, bo łaska boska załatwia nam wszystko, resetuje poziom. Tylko czy dla grzeszących na ziemi, którzy dostąpią zbawienia, rajem będzie sama obecność Boga??

Znaleźliśmy się w centrum problemu "Swedenborg a chrześcijaństwo", więc pociągnijmy temat. Wyobraźmy sobie , że wizja Swedenborga jest prawdziwa i zastosujmy ją do pewnego szczególnego przypadku. Otóż jest sobie ktoś , kto kto niestety nie jest przykładem świętości. Życie jego jest pełne moralnych upadków. Gdzieś tam w głębi duszy chciałby prowadzić lepsze życie , ale nie udaje mu się. Mówiąc językiem Apostoła Pawła "czynię nie to dobro, które chciałbym czynić , ale zło ,którego nie chce , czynię" ( List Pawła do Rzymian 7:19). Taki człowiek, oczywiście strasznie upraszczając, przy zastosowaniu logicznej wizji Swedenborga trafią do piekła ludzi którzy "chcą , ale nie mogą " albo "nie chcą , ale muszą". I powiem Ci , że nie do końca mnie to uszczęśliwia, ale oczywiście prawda nie musi być po to by mnie uszczęśliwić. A co na to chrześcijaństwo? I tu okazuje się , że ono ma coś , czego nie ma u Swedenborga. To coś to ; Łaska! Dzięki Chrystusowi i jego odkupieńczej śmierci , ten nieszczęśnik z mojego przykładu dostępuje Nowej Ziemi , na której już "chce i może". U Swedenborga nie ma łaski jest tylko sprawiedliwa odpłata. Mógłbym to bardzo rozwinąć , ale nie ma tu na to miejsca.

No tak, chrześcijaństwo opiera się na męce na Krzyżu i odkupieniu, co w starciu z logiką w kontekście miłującego Boga w ogóle dziwnie wygląda. Zresztą nie był to jedyny akt poświęcenia wszystkiego dla innych, z podobnymi sprawami mamy do czynienia do tej pory. Na przykład jeśli się przyjrzeć przypadkom opętania, to można odkryć podobny mechanizm. Nie wiem, czy znasz sprawę egzorcyzmów Anne Lise; ona twierdziła bardzo poważnie, a była głęboko wierząca, że to Matka Boska sprowadziła na nią to cierpienie (opętanie), bo na świecie jest dużo zła i potrzeba nowego odkupienia. Więc jest gdzieś w ludziach ta potrzeba "odkupienia", poświęcenia życia w torturach, niesienia Krzyża za innych. Lecz choć jest to istotą chrześcijaństwa, zawsze budziło to we mnie sprzeciw wewnętrzny, bo dlaczego ktoś miałby cierpieć za innych, za mnie. To właśnie jest nielogiczne. Zgodnie z wizją Swedenborga sami odpowiadamy za siebie, jesteśmy kreatorami, co oczywiście jest samo w sobie myślą heretycką, ale kurczę, jaką logiczną. On z jednej strony wydawał się wierzyć w głęboko, mistycznie, ale dopatrywał się duszy w intelekcie, we własnej osobowości, wnętrzu, a nie w Bogu i to również stanowiło clue herezji. Nie sądzę, by on sam uważał, że jego poszukiwania czy też wizje są heretyckie. Uważał, że są prawdziwe. Więc oczywiście był heretykiem w świetle chrześcijaństwa lub nowym prorokiem, gdyby je zmodyfikować (czyli powstaje nowa religia). Niemniej... ja właśnie myślę podobnie, pewnie sama jestem heretyczką. Więc tak, lekko nie jest :)

Sprawy ostateczne są właściwie jedynymi sprawami, które mnie tak naprawdę interesują , mimo że moja paradoksalna i sprzeczna wewnętrznie osobowość domaga się różnych straw. Nie ma więc dla mnie pojęcia "za daleko" w tym temacie. Zgadzam się, że opisy Swedenborga dotyczące zaświatów są najbardziej logicznymi opisami tej sfery. Tylko jest wtedy jeszcze jeden aspekt, który trzeba wypowiedzieć. Jeśli zgodnie z wizją Swedenborga , każdy "idzie tam gdzie tak naprawdę chce", to po co śmierć Chrystusa na krzyżu i jakie jest znaczenie zbawienia? Przecież wtedy zbawienie , które dokonało się dzięki zastępczej śmierci Chrystusa traci sens. Ewangelia Jana 3:16 "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna jednorodzonego swego dał, aby każdy kto w niego wierzy , nie zginął , ale miał życie wieczne.". Krzyż przestaje być bramą do Nieba . Piszę to po to, by pokazać, że herezja Swedenborga w stosunku do chrześcijaństwa jest rzeczywista i jeśli Swedenborg ma racje , to chrześcijaństwo jest nieprawdziwe i odwrotnie. Nie ma lekko.

To prawda, powstał nowy kościół i tego właśnie obawiali się katolicy, powstania nowego kultu. Ale sam Swedenborg moim zdaniem nie miał nic wspólnego z herezją, po prostu poszukiwał prawdy. Ostatecznie jednak prawie każda religia uważa, że ma monopol na prawdę i nie lubi jak ktoś przy tym majstruje. Ale, tak, był unitarianinem, no i powstał kościół i nawet współcześnie ze Swedenborga czerpią, przynajmniej w zakresie swojej twórczości, np członkowie lekko okultystycznego Dragon Rouge, podając jego wizje własnie za najklarowniejsze i najbardziej prawdopodobne opisy "świata po". To znaczy, za daleko popłynęłam w tym wpisie :) Pozdrawiam.

A jednak w oparciu o wizje Swedenborga powstał kościół, bodajże pod nazwą Nowa Jerozolima. Swedenborgianie wciąż istnieją i działają. Sam Swedenborg i Swedenborgianie wpisują się w losy dogmatu Trójcy, który oddziela katolicyzm , protestantyzm i kościoły wschodnie od antytrynitarzy (unitarian (np świadkowie Jehowy, Sedenborgianie , część Żydów Mesjańskich). Zauważ różnicę między Swedenborgiem , który był unitarianinem ale w jego wizji jedynym Bogiem jest Jezus Chrystus, a pozostałymi unitarianami , którzy wierzą w jednego Boga , gdy Chrystus jest tylko prorokiem. Miłosz bardzo dużo wziął od Swedenborga i na przykład w jego "Traktacie teologicznym " są odniesienia do Swedenborga o charakterze wręcz wyznania wiary. Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję za pochylenie się nad wierszem i t a k i komentarz. To dla mnie naprawdę ważne, dlatego jestem na portalu. W tym wierszu oczywiście jest szerszy kontekst niż opowieść o snach i prawdopodobnie trzeba trochę znać Swedenborga i Freuda, żeby dokładnie zrozumieć, co chciałam powiedzieć.
Ja też nigdy nie uważałam Swedenborga za szaleńca, a tym bardziej oszusta -był po prostu wybitnym człowiekiem w wielu dziedzinach, a to że szukał Prawdy, tylko dodaje mu punktów do wybitności. To że mówię tu o pomyłce, nie oznacza, że się nie zgadzam z jego przemyśleniami, po prostu taki jest mechanizm marzeń sennych. Natomiast wizje (przemyślenia) Swedenborga dotyczące zaświatów są właśnie, jak piszesz, logiczne, i dzięki temu realne i głębokie, nie ma żadnych czarów marów. Chrześcijaństwo uznało go za heretyka, mimo, że nie tworzył sekty i nie chciał być guru, ponieważ w tej logice właśnie widziało zagrożenie dla swojskiego piekła z diabłami nad kotłem ze smołą i eterycznego nieba ze swoją niedookreśloną rozkoszą. Ludzie, którzy poszukiwali własnych odpowiedzi, zawsze byli piętnowania (gnostycy).

Szczerze, nie wiedziałam, że Miłosz miał z nim coś wspólnego, ale jak o tym wspomniałeś, to mi się przypomniała Piosenka o końcu świata i to słynne "innego końca świata nie będzie".
Pozdrawiam serdecznie.

Świadome sny są przedmiotem wielu analiz, w tym filozoficznych. Ludzie, którzy ich doznają często mają wrażenie objawienia, kontaktu z Bogiem. Tak naprawdę są rodzajem zaburzenia snu, ale to bardzo niezwykłe doświadczenie. Pozdrawiam.

Dziękuję za gwiazdki i refleksje. Mnie od dawna fascynują lucid dreams. Niestety to wyrażenie lepiej brzmi po angielsku, bo polskie sny na jawie są trochę nietrafione. W wierszu chciałam choć troszkę oddać ich sens. Pozdrawiam.

Dziękuję. Właśnie, sny mówią wiele o nas, od nas w dużym stopniu zależą. Pozdrawiam

Bardzo dziękuję. Możemy sami skutecznie wywołać sen, który chcemy śnić. Niestety trzeba trochę czasu, ale są na to skuteczne techniki. Pozdrawiam.

Bardzo się cieszę, że tak odbierasz ten wiersz. Jest dla mnie ważny, bo często doświadczam zjawiska tzw snu na jawie. Dziękuję bardzo za ten komentarz. Pozdrawiam.

To z dedykacją dla Ciebie: "Kiedy zamykam oczy" :)).

Nie, to trochę o tym Panu, który był filozofem :)