Może na wstępie powiem tak 🙂 ujął mnie Twój nick. Co prawda z dobre tysiąc razy wpadałem już na słowo "nicość" - ale za tym tysiąc pierwszym, coś mnie w nim trafiło. Poruszyło? Ciężko to nazwać...

A potem zacząłem czytać Twoje wiersze. Masz swój własny styl. Piszesz bardzo prosto, o sprawach bardzo głębokich. Masz rzadki dar mówienia o sprawach trudnych w sposób niezwykle prosty i czytelny. Twoje wiersze mają jakby kilka warstw. Bardzo mnie to ujęło. Tutaj każde słowo wydaje się tak lekkie, a jednocześnie dotyka najgłębszych warst uczuć. Potrafisz rozkodować te uczucia,emocje... Brawo!

Bo nawet mówienie "nie czuję" świadczy o czymś zgoła odmiennym. Tutaj podmiot liryczny jakby chciał nie czuć, zobojętnieć, zapomnieć... Dystans często jest trudny, czasem niemożliwy... Ja tu widzę mnóstwo zawodu, rozgoryczenia, straconych złudzeń... Widzę też pokłady ostatniej nadzieji. Bardzo dobry, głęboki i świetnie napisany wiersz.

Pozdrawiam 🙂

Witam Cię serdecznie :-) W tym wierszu przekomarzasz się z nami, bo jego treść świadczy o tym jak wiele uczucia i wrażliwości jest w Tobie. Podświadomie, a może i całkiem świadomie pragniesz zdystansować się do ludzi, a może i do samej siebie, gdyż już doświadczyłaś na sobie jak uczucia potrafią ranić. Pozdrawiam serdecznie :-)

Szkoda, że nie ustawiłaś koloru wiersza i odpowiedniej kategorii, zanim opublikowałaś wiersz, bo teraz pretendując do Wiersza Miesiąca masz zablokowaną taką możliwość. Chyba, że kolor wiersza jest przemyślany i nie życzysz sobie komentarzy... Wiersz jest ładny, chociaż smutny. Pozdrawiam cieplutko :)