X
Jesienne refleksje
rymowany
2024-10-13 09:56
Wszyscy płaczą nad jesienią,
że to taka smutna pani.
Choć się piękne barwy mienią,
Pani jesień ma nas za nic.
Zewsząd wieje, trochę pada,
ciemno, zimno i ponuro.
Na ulicy nie pogadasz,
słońce skryło się za chmurą.
Gdy się patrzy tak przez okno,
co się tam na dworze dzieje,
myśli więdną, lica mokną,
żadna dusza się nie śmieje.
Z parków jesień wygoniła
wszystkie ptaki, wszystkich ludzi.
Nie tak szybko wiosna miła
w nas z radością się obudzi.
Świat zapada w sen zimowy,
lepszych czasów oczekując.
spuściliśmy nasze głowy,
smętne myśli tam się snują.
Cóż zostało? Ciepły kocyk,
książka w ręku i herbata.
I tak przejdzie noc po nocy,
doczekamy się znów lata.
Ptaki wrócą wnet na wiosnę,
ogród w barwach się obudzi.
Serca staną się radosne,
świat ucieszy oczy ludzi.
że to taka smutna pani.
Choć się piękne barwy mienią,
Pani jesień ma nas za nic.
Zewsząd wieje, trochę pada,
ciemno, zimno i ponuro.
Na ulicy nie pogadasz,
słońce skryło się za chmurą.
Gdy się patrzy tak przez okno,
co się tam na dworze dzieje,
myśli więdną, lica mokną,
żadna dusza się nie śmieje.
Z parków jesień wygoniła
wszystkie ptaki, wszystkich ludzi.
Nie tak szybko wiosna miła
w nas z radością się obudzi.
Świat zapada w sen zimowy,
lepszych czasów oczekując.
spuściliśmy nasze głowy,
smętne myśli tam się snują.
Cóż zostało? Ciepły kocyk,
książka w ręku i herbata.
I tak przejdzie noc po nocy,
doczekamy się znów lata.
Ptaki wrócą wnet na wiosnę,
ogród w barwach się obudzi.
Serca staną się radosne,
świat ucieszy oczy ludzi.
