Współczuję peelce. I w pewnym sensie jednoczę się w bólu, bo marzenia senne uchwycić ostatnimi czasy (idzie, o zgrozo to już chyba nawet w laty) zdaża mi się bardzo żadko. A zawsze lubiłem śnić. Choćby i koszmary :)
Odniosę się też do wielokropka, bo czytałem komentarze. Jakkolwiek zasady języka należy przestrzegać to zgadzam się z Tobą, że poezja troszkę nam jednak pozwala je uelastyczniać. Nie mówię tu o jakimś karygodnym gwałcie na ortografii, czy gramatyce (wyraz użyty w nieodpowiednim przypadku, bo tak pasuje do rymu np.), ale przecież tworzymy neologizmy choćby, a przecież tych zupełnie nowych nie ma w słownikach. Dlatego takie użycie wielokropka, choć może nie zgodne z zasadami wydaje mi się jak najzupełniej uzasadniony. Jest pauzą, oddechem jak zauważył bronmus45, ciszą, może też formą wyrażenia zawodu tym, że pozostał już tylko posmak. Nic więcej.
Pozdrawiam