Twoje Wiersze - Bieszczadzkie mgły

Bieszczadzkie mgły

rymowany

2019-09-30 13:23

Bieszczadzki krajobraz tonie we mgle.
Na Połoninach przekwitają wrzosy,
dzień zabierają - minuta po minucie
wichry pochmurnych, coraz dłuższych nocy.

Migoce płomyk w oknie starej chaty,
jest latarenką dla wędrowca.
Trapery toną w błocie, a w górze
cisza, którą tam tylko można spotkać.

Głęboka jesień gawry domyka,
zakleja dziuple, żeremie, nory...
Ziemia przed zimą pokornieje,
nas mróz nauczy wkrótce pokory.

autor

Renezja

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Mariusz Sowula^(*)

2020-02-21

Kolega niżej ma rację, ale mnie Twój wiersz się podoba, może dlatego że lubię góry i wyobraziłem sobie to co napisałaś :)

Chris^(*)

2019-10-01

"...zakleja dziuple, żeremie, nory" - świetny wers. Ale słowa "pokornieje - pokory" są zbyt blisko siebie. To taki newralgiczny punkt wiersza i rytmu. Ukłony :)

Renezja

2019-10-03

Nie może być inaczej. Jesienią Ziemia pokornieje, czyli wycisza się i szykuje do uderzenia zimy, NAS dopiero mróz uczy pokory. To jest kontynuacja tej samej myśli. Ziemia spokorniała, my na swój gest pokory czekamy do mrozów. Nie chcę tego głównego słowa zamieniać na jakikolwiek inny synonim.
Ale bardzo dziękuję za przeczytanie wiersza i miłe słowa:)