Twoje Wiersze - Wiek XXII (trzynastozgłoskowiec)

Wiek XXII (trzynastozgłoskowiec)

sylabiczny

2019-05-27 12:47

Pytanie tkwi w umyśle, w sercu rośnie trwoga,

jak to co spapraliśmy oddać w ręce Boga.

Przegrane z kretesem boje o czystą glebę,

choć niebo jest błękitne, czy cieszysz się niebem?

W trawie szmaragdowej soczysty powiew lata,

dla stóp zmęczonych pracą nie będzie zapłatą.

Ginie fauna i flora w tempie przyspieszonym

ozon wgryza się w glebę i ciała przypalone.

Atmosferyczna wojna trzęsie posadami...

Unicestwimy Ziemię, zginiemy z nią sami

i jeśli nie ruszymy głową w tejże chwili...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Miło was było poznać, żegnajcie moi mili.

autor

Renezja

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Katarzyna^(*)

2019-05-27

Ważny temat, pięknie poruszony a moje serce skradł wers o soczystym powiewie lata w szmaragdowej trawie...
Pozdrawiam!

Chris^(*)

2019-05-27

Jak na tak ciężki temat wiersz lekko się czyta;) Cenna informacja że to trzynastozgłoskowiec. Mam jednak dobre wieści. Pół roku temu czytałem że powłoka ozonowa Ziemi się odnowiła. Sam efekt cieplarniany jest dyskusyjny, z jednej strony faktycznie człowiek go przyspiesza, z drugiej jest to jeden z naturalnych procesów planety. Bardziej martwią mnie pociski hipersoniczne Rosjan i ich drony podwodne. Może warto zrobić dla nich miejsce w wierszu:P Pozdrowionka.

Renezja

2019-05-27

Czytałam, że kosmici nad nami czuwają i że nie pozwolą nam zbłaźnić się do tego stopnia, byśmy sami sobie rozwalili grunt pod stopami... :) Ciekawe, czy oni chociaż przystojni są... :)