Twoje Wiersze - Pożar Notre Dame

Pożar Notre Dame

rymowany

2021-04-19 09:16

Wiersz napisany 2 lata temu podczas pożaru katedry.

Pożar Notre Dame

15 kwietnia 2019 roku
pożar w Notre Dame! Katedra się pali! Świat kultury w szoku.

Gryzący dym wzlatuje, aż do niebios bram.
Symbol Paryża w ogniu! Płonie Notre Dame.

Zaledwie tydzień jest do Wielkanocy
gdy szatan użył swej piekielnej mocy.

Laicka Francja ma prezent od diabła.
Lecz nie we wszystkich nadzieja upadła.

Niektórym w modłach składają się dłonie.
Słychać prośby błagalne. Notre Dame płonie!

Łzy w oczach. Płacze dziewczyna rozmodlona…
Zgliszcza budzą smutek. Notre Dame spalona.

A kto Boga ma w sercu, ten nadzieję chowa.
Relikwie ocalono, więc będzie odnowa

Bogumił Pijanowski

autor

Pijanowski

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Isabel Degen^(*)

2021-05-09

Dramatyczny wiersz z dozą nadziei.

Pijanowski

2021-05-09

Francja źle wychodzi na wyzbywaniu się korzeni chrześcijańskich. Oby to się zmieniło. Pozdrawiam serdecznie.

Baba-Goga

2021-04-27

Taki znak czasu - gdy wiara gaśnie, to płoną katedry.
Dramatyczne chwile. I te przejmujące obrazki ludzi modlących się na ulicach.
Tak było.
Pozdrawiam pięknie.

Pijanowski

2021-04-27

Pozdrawiam serdecznie.

maciejka

2021-04-19

Każdy pożar jest wielką tragedią. Ten wyjątkową.

Pozdrawiam.

Pijanowski

2021-04-20

Tu zdumienie budzi, że w laickiej Francji ludzie tłumnie zaczęli się modlić. Pozdrawiam.

Maba^(*)

2021-04-19

Bywa, że gdzieś nadzieja się chowa,
ale w ukryciu długo nie wytrzyma
- budzi się od nowa, chociaż świat się zżyma,
i robi swoje - przychodzi odnowa!

Maba^(*)

2021-04-19

Miejmy nadzieję, że tak będzie.
Pozdrawiam.

Pijanowski

2021-04-19

Prędzej, czy później nadzieja i dobro wygrywają. Pozdrawiam serdecznie.

Chris^(*)

2021-04-19

Świetny wiersz. Wyłania się z niego postać Człowieka/Poety w pełni świadomego, ukształtowanego, niosącego w sobie światełko, i to nie tylko wiary.
Osobiście ten pożar uważam jak znak/ostrzeżenie od Boga.
Pozdrawiam!