Wśród sennych obrazów krajobrazy wspomnień,
wrzosem i jabłkami pachnące.
Poranki zimne... trawy zroszone .

Mama wyszła przed dom spojrzała na niebo,
cichutko... wiatr jeszcze nie wstał.
Nie przyszedł na rosę, nie będzie padać.

Idziemy w pole... kopać ziemniaki.

Do gronia? zapytałam cicho,
(wolałam na ubocy, bo w grapie nie trzeba się schylać)
Szliśmy w piątkę, z nami dwie sąsiadki.
Czy z dobrego serca, czy na oddanie?
Nieważne... była pomoc.

Pod lasem jeszcze mgła.

Drzewa zawieszone w powietrzu... nierealne.

Na łąkę obok ktoś wygnał krowy i nucił smętną piosenkę.
Jesienny żal i melancholia, owiana dymem...

i ten smak drożdżówki ze śliwkami podanej na jużynę.

Nie ma już tego świata.
Odszedł szorstki dotyk spracowanych dłoni.
Odeszło pozdrowienie /Szczęść Boże/

Wiatr posmutniał... zapachem wspomnień omotał i zamilkł.