Bardzo ciekawy wiersz w rytmie podróży. Dodaję do ulubionych. Pozdrawiam.

Czasem trzeba trochę poprzebierać choć w przypadki nie wierzę :)
Ciekawe refleksje.
Pozdrawiam serdecznie :)

Ja tu widzę przeuroczo wyrażoną nieobyczajną treść, wynikającą z cudownie namiętnych relacji międzyludzkich :) A te kreski, oddzielające strofy, odczytuję, jako przerwy na pociągnięcie przez rurkę kolejnych łyków coctajla ;) No pychota :) Pozdrawiam

Osiu, Twoje wiersze są bardzo osobliwe i zawsze mnie ciekawią, chociaż niejednokrotnie nie potrafię ująć w słowa myśli, które nasuwają mi się po przeczytaniu. Tutaj postaram się jednak przedstawić swoją refleksję, chociaż może być ona zupełnie inna niż to, co chciałaś przekazać. Własna samotność, ta wiesz, schowana głęboko w naszym umyśle, jest często zagadką również dla nas samych. Zdaje się, że wiemy o sobie najwięcej, a często oddalając się coraz dalej we własnej wyobraźni dochodzimy do miejsc, dzięki którym poznajemy kolejne części samych siebie. I myślę sobie, że nie ma zbyt wielu ludzi w naszym życiu, których po pierwsze chcielibyśmy wpuścić do tych swoich zakątków jeszcze niezbadanych, a po drugie którzy są odpowiednimi osobami, by nie narobić tam jeszcze większego zamętu, tylko w jakiś dziwny sposób wpasowują się w nasze myśli i wzbogacają nasze życie o swoją osobę. Nie wiem czy istnieje na świecie jakaś magiczna siła, która od razu przy spotkaniu z drugim człowiekiem uświadamia, że to właśnie ta osoba... ale mam szczerą nadzieję, że tak. Bardzo lubię Twoją zagadkową poezję. No i plus ode mnie za dołączony utwór. Świetny dobór! Łap, Osiu, pozdrowienia.

Zatrzymujące refleksje... pozdrawiam

Nie będę się bawił w interpretacje - może później. Na razie poddałem się poetyce, obrazom, wyobrażeniom. Być może wspomagany gruzińskim winem. A może w ogóle wiersze powinno się czytać przy lampce wina?

Już sam tytuł mocno przyciąga wzrok, a treść wręcz eksploduje ciekawymi metaforami o zagmatwanych relacjach międzyludzkich. Zabieram do ulubionych. Pozdrawiam :)

Pozwolić komuś odkryć swoje peryferia...
Niezwykły wiersz dający pola wyobraźni.
Pozdrawiam

Chciałabym "wejść w samotność i jej sekrety", pięknie to ujęłaś. Inspirujący utwór.

Ja nie przebieram w przypadkach, ale zachwycona, zdejmuję gwiazdki z nieba
i zostawiam je pod Twoim pięknym wierszem, Osieńko:)
Serdecznie pozdrawiam:) B.G.

Ten peron i przejeżdżające pociągi maja dużą zdolność inspiracji, bo wsiąść, czy poczekać na następny? Pozdrawiam deszczowo. M

Już we wczesnej młodości przekonałam się, że przebieranie w przypadkach powoduje poczucie straty i żal, więc teraz nie przebieram.:))
Warto porzucić rytmiczną rutynę, przesunąć "rzecz" na początek i trochę dać się odkryć. Czasem rzeczywistość przerasta wyobraźnię.
Serdeczności!