Lusterko, kierunkowskaz, manewr

super prosta zasada

ten co obok siedzi wciąż mi to gada

wciąż mi powtarza, że tu i teraz

a ja przecież wiatr we włosach mam nieraz

a w myślach jak już zakręty to te życiowe

że właśnie niebo się nam zatęcza

i czy dzieci są zdrowe?

a z dróg najlepiej się czuję na tej mlecznej

gdzie miłości się szuka, tej wiecznej.



Ale popatrzcie, jedziemy na łuk

niech w opiece ma mnie sam Bóg

mocno kręcimy w prawo

za chwilę znów w lewo.

Co to było? O, kurwa mać!!!

Czy ten pachołek musiał tu stać?

Skruszona pytam – powtórka?

A gdzie tam, teraz górka.



Ach górka, zielone przestrzenie

kwiaty, motyle i serca drżenie…

aż z rozmarzenia wyrywa mnie głos

niech pani zejdzie na ziemię

dostała pani polecenie

podjechać do białej linii, zatrzymać się

i ruszyć do przodu z ręcznego

twarz ma rozpromieniona

przecież z łatwością te górkę pokonam

to zadanie dla mnie w sam raz.

Ale co do cholery? Co….. znowu mi zgasł!