Tak tak i jeszcze raz tak. Idzisz pod prąd i swietnie. Jest takie opracowanie klasyczne "Człowiek w teatrze życia społecznego". Lektura obowiazkowa na pierwszym roku socjologii i psychologii społecznej. Tyle teorii. Poezja jednak to nie teoria. To metafizyka. Dlatego należy isć w przeciwnym kierunku. To tylko moje wrażenie po Twoim wierzu Wiolu. Ale, bardzo Cię cenię za Twoją poezję. Lubię ją. Czytać.

Pozdrowienia

Chyba wszyscy gramy w tym teatrze i niestety, nie można zrezygnować ze swojej roli.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

no cóż to ja muszę być dobrym aktorem na tej drodze życia ... może dobrze... że jestem reżyserem i nie muszę grać tak jak mi każą ... bo nie jest to sztuczne ... a program jaki układam realizuję tak jak mi pasuje ... wiersz bardzo dobry ...

Myślę Wiolu że życie w pewnym sensie można porównać do teatru choć nie całkowicie. W teatrze z góry jest przyjęte założenie co jak ma wyglądać. Jest scenariusz według którego wszystko jest zaplanowane. W życiu już tak schematycznie to nie wygląda. Nawet jeśli mamy jakieś plany to nie wiemy czy się uda je zrealizować. Często wszystko idzie na opak niestety. Szukanie i poznawanie siebie to odrębna kwestia dyktowana naszym wewnętrznym ja.
Dobry wiersz. 5+
Pozdrawiam.

Muszę przyznać, że przejmujący wiersz... i nawet po jego przeczytaniu zabrakło mi z wrażenia powietrza! jest tak bardzo prawdziwy i głęboki!
Ściskam Wiolu serdeczne:)⭐

Egzystencjalne refleksje zawsze w cenie, ale jednak jesteśmy na polu niewidzialnej bitwy o ograniczone dobra świata, z której wychodzą zwycięsko najsilniejsi , najsprytniejsi, najbardziej konsekwentni. Piszesz, że nie trzaśniesz drzwiami po pracy, bo konsekwencje mogą być przykre, a ten teatr, dla dobrych aktorów, to jednak ułatwia życie, więc ma swój sens. Można nie walczyć i tego nie robić, jak się ma sponsorów, a jak nie spada się szybko do poziomu biedoty, którą stanowi 90% ludności świata. Pozdrawiam

Uff... Jak dobrze jest się Wiolu przemiła nie zgodzić z Twoim wierszem. 😃🙃 Wizja I definicja życia, którą ukazują wersy orzeźwiające Ciebie napisane, nie jest tą którą ja uważam za prawdziwą. 😊 Zgadzam się z twierdzeniem, że życie jest poszukiwaniem. Jeśli natomiast chodzi o wizję oszukiwania siebie samego i innych oraz permanentne granie wyznaczonej roli, a także podejmowanie próby złagodzenia bólu egzystencjalnego – to wszystko wydaje mi się być tylko jedną z możliwości przeżywania własnej egzystencji. To właśnie mogłoby się okazać być swoistą maską konkretnego życia. Z różnych powodów mniej lub bardziej świadomie zakładaną.
To, że inaczej pojmuję życie niż przedstawia to Twój wiersz, nie umniejsza jego wartości. Zastanawia, skłania do pogłębionej refleksji, zaprasza do analizy własnych doświadczeń. Zupełnie dobrze czyta się spisane przez Ciebie wersy. Tytuł jest myślę bardzo ważny. Ty zresztą bardzo często tytułami dopowiadasz to, co w wierszu zostało zakryte ciszą pomiędzy wersami. Dopatruję tu świadomego ustanowienia jakby rzecznika przeciwstawnej wizji rzeczywistości w stosunku do samego wiersza. Tytuł pozwala takim jak ja odnaleźć się w dyskusji, do której zapraszasz.

Cieszę się, że jesteś Wiolu! Dziś tu na portalu dużo słów i myśli ważnych o życiu. Twój wiersz świetnie wpisuje się w tę nieustawikną odgórnie tematykę dnia.
Pozdrawiam Cię serdecznie i ślę uściski. Hej ho! 🙋‍♂️😊