Twoje Wiersze - Wielokropek

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

FoundInADrawer

2023-04-18

Mi też bardzo podobają się pierwsze strofy ... faktycznie - dobrze funkcjonują jako miniaturka

w mgłę owinięty - działa na wybraźnię

życie nas nie rozpieszcza, ale raczej ubłaca i co ? wielokropek ... dobra klamerka na końcu
Pozdrawiam serdecznie :-)

ajw

2023-04-01

Bardzo mi się podobają dwie pierwsze strofy. Czytałam wcześniej i powiem Ci, że chodził za mną ten początek.. Pozdrawiam serdecznie :)

Mgła^(*)

2023-03-25

Michaś pisz
Ja czekam na Twoje wiersze 😉

Grzegorz67^(*)

2023-03-25

Cóże wielokropek, a może kropka,
jak więcej kropek, to będzie szopka?

Miłego weekendu Michale.

Traszka^(*)

2023-03-25

zgadzam sie z Elżbietą...pozdrawiam***

Elżbieta

2023-03-25

Michale to jest świetny wiersz! Wprost nie mogę się od niego oderwać!, tylko nic z nim nie kombinuj!!!
Serdeczności:)🌟😊

Waldi1

2023-03-25

każdy ma swoją linię życia ...a jak ja wykorzysta ...to już od niego zależy czy wpadnie w gliniaste podłożę ..czy zdobędzie szczyt szczęścia ..

Galba c.^(*)

2023-03-25

Michale pierwsza strofa mogłaby funkcjonować swobodnie jako odrębna miniatura moim zdaniem. Przekaz wiersza wyraźnie wskazuje peela wątpiącego z jednej strony w swoje możliwości a z drugiej podejmującego działania by się nie poddawać. Bardzo ciekawie to ujęte w tekście.
Pozdrówki.

sisy89

2023-03-25

Życie takie jest, marzymy o szczytach, ale różnie wychodzi, poza tym dla każdego szczytem jest coś innego. Wiadomo, że wraz z biegiem czasu i wędrówki przez życie możemy stracić zapał, możemy nie mieć siły... A ten wielokropek to może zapowiedź czegoś, co nastąpi później, a tego nikt z nas nie wie...
Świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)

Michał^(*)

2023-03-25

Dziękuję Sisy. Tak każdy ma swój szczyt na linii życia każdy powinien go próbować zdobyć, a wielokropek zostaje niedopisaną tajemnicą końca.
Pozdrawiam serdecznie:)

tańcząca z wiatrem

2023-03-25

Wiersz jak dla mnie bardzo życiowy i głęboki, o ludzkim losie,
o jego zmaganiach się z otoczeniem, z samym sobą,
o tym, że chce osiągać własne szczyty, ale często
zamiast nich schodzi na ścieżki niepowodzeń,
czasem ugrzęźnie w błocie otoczenia, albo własnych
słabości. Sądzę, że z tym wierszem każdy z nas
w jakimś stopniu może się identyfikować,
bo każdy z nas zmaga się z życiem i własnymi
niedoskonałościami/słabościami,
aż do czasu, gdy serce przestanie bić,
no i tym swoim życiem, tak jak zauważył Ambrosio
pracuje na to, jaki osiągnie efekt końcowy,
z czym pójdzie do Niego...
Nie umiem tutaj wskazywać błędów,
bo msz wiersz jest bardzo dobry,
no może ja bym drugą strofkę widziała odrobinę inaczej
w sensie szyku wyrazów, mam nadzieję, że mi wybaczysz...
"o szczycie góry marzysz
gdy iść ci przyszło gliniastą drogą
na grani szczęścia siebie znajdziesz
lecz wcześniej ugrzęźniesz głęboko"

ja bym napisała -
marzysz o szczycie góry
gdy iść ci przyszło gliniastą drogą
na grani szczęścia znajdziesz siebie
lecz wcześniej ugrzęźniesz głęboko

To tylko moje odczucie,
z którym nie musisz się zgadzać.
Pozdrawiam Cię serdecznie
i rzecz jasna zostawiam gwiazdki,
bo wiersz jak najbardziej na nie zasługuje.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

tańcząca z wiatrem

2023-03-25

Tak, zostaw bo jest dobry, co
do inwersji też nie przepadam za nimi,
ale rzecz jasna też się u mnie pojawiają.
Ja też skończyłam na pisaniu w liceum,
a później przez lata nic nie pisałam,
zaczęłam pisać około 50 tki dopiero,
"poznając" w necie pewnego dziennikarza,
który poradził mi po przeczytaniu paru wierszy,
bym znów sięgnęła po pióro/klawisz
no i tak sobie piszę od x lat, ale ja nie mam parcia
na stałe pisanie, bywa, że nie piszę nawet parę miesięcy.
Cieszę się, że się nie gniewasz za moją sugestię.
Miłej soboty również życzę, Michałku :)

Michał^(*)

2023-03-25

Dziękuję Grażynko. Komentarze przekonały mnie że zostawię wiersz. To moje początki, pisania po czterdziestce. Wcześniej skończyłem na pisaniu w liceum.
Oczywiście dziękuję za słuszne wskazówki, sam powinienem to zrobić nie lubię częstych j niepotrzebnych inwersji, na początku robiłem często ten błąd. Wdzięczny za dostrzeżenie.
Miłej soboty:)

Rambler

2023-03-25

pomiędzy kropkami wielokropka
tętni odwieczne pragnienie
unieść się ponad szczyty
lecz zacząć trzeba od błota

to ono uczy pokory
wytrwałość rzeźbi codziennie
i choć ręce i ciało są brudne
szczęście jest tuż przy tobie

czy to na grani urwistej
wśród mgieł czy słońca jasnego
krok każdy zbliża do celu
wypełnia ciszę wielokropka

Michał^(*)

2023-03-25

Ciekawie wykorzystałeś metaforę wielokropka, jeszcze w życiu. Ja widzę go na końcu ze znakiem zapytania.
Dziękuję. Pozdrawiam serdecznie:)

Annna2

2023-03-25

Himalaje naszych możliwości- na miarę skrojonych.
Per aspera ad astra.
Piękny wiersz- dający tyle do myślenia.

Michał^(*)

2023-03-25

Dziękuję Anno, chyba innej drogi nie ma. Himalaje naszych możliwości dobrze określone życie.
Pozdrawiam serdecznie:)

Ambrosio

2023-03-25

Bardzo jednak życiowy ten Twój wiersz. Nie widzę powodów, by go wynazywać... Ten bród, Michale, z którym człowiek dochodzi do kresu życia, jest jak spracowane dłonie. Praca bowiem, jak mawiają mnisi – jest również modlitwą. Warto o tym pamiętać. Warto jest pamiętać, że nasze wysiłki przeżywania swoich dni z Bogiem są naszą odpowiedzią na dar życia. Ten wysiłek, to staranie się jest bardzo ważne. Nie efekt końcowy. Wcale nie musimy niczego po ludzku myśląc osiągnąć tu na ziemi. Powołani jesteśmy do osiągnięcia życia wiecznego, a to możliwe jest jedynie przez podjęcie trudu wytrwania z Bogiem.
W tym też duchu odczytuję Twój wiersz. Nam się wiele wydaje, ale cel osiąga się nie przez tworzenie wyobrażeń, a przez ciężką, wytrwałą pracę. Hej ho!

Michał^(*)

2023-03-25

Dziękuję Łukaszu jak zawsze bardzo ciekawa interpretacja. Znajdujesz w moich wierszach więcej niż sam dostrzegam. Dobrze, że dzielisz się tym w komentarzach. Pozdrawiam weekendowo:)