Zakwitłe mango soczyście słodzą
zdobiony talerz na ławie z zastawą
w decyzje i konsekwencje, życie...
Chwile słabości, te ukryte.

Bogactwo ugina się pod nogami
jak dowód rzeczowy przed oczyma
w sprawie zgaszonego światła.
Ot momenty ciszy od zawsze przerywa
prąd dostarczony do gniazdka.

Można przecież stać przed stołem i
ślepą opaskę na skroniach trzymać.
Odrzucić słońce i zachować grymas,
ignorancko udać, że go nie ma i
mówić, że owoce to jest wymysł.
Tylko po co?

Zapach wyborów dociera i tak,
im więcej w nich szczerości
tym intensywniej pachnie miłością.
Leżą przed tobą z aromatem chili,
na ostro można poczuć skutki
najważniejszych lekcji spośród głupszych.

Rozkosz zmysłów na wyciągnięcie tylko
ręki silnej na tyle by uchwycić wdzięki
tych pięknych i dojrzałych sztuk.
Ucieczka od uczty przypomina
odrzucenie swoich własnych słów,
akceptacja to wzmocnienie,
spokój duszy to jest klucz.

Jeden kęs i zapragniesz
czuć to na swoje zawsze.

-X.