Nakarm się
zraniony poeto
wyczytaj litery
jej czy jego
przekalkuluj
na cyferki w główce
załagodź swoje
ego,
oblicz długość ramion
zgarnij cudzy aplauz
pokarm dla pustych
przecież jesteś lepszy
dla tych gorszych
niebezpieczny.

Neurony szaleją
a strzały idei
w elektryczny szok
poprawność ust
twój poprawny
gust,
wpatrzony obrazek
klapkami dla konia
satysfakcja kiedy
twój target kona,
twoja miłość?
Przecież nieskończona
nadmuchana
w balonach,
Molier to widział
sprzedał prawdę
którą przetwarzasz
bo przecież
zawsze masz rację.
Zobaczył ciebie
a ty w tym
nie siebie.
No przecież.

Karmisz brzuszek
swoją słusznością
z błaznem
jesteś jednością,
oglądasz cudze
bo inaczej
nie można
odnaleźć swoich
słów.

Wyżyj się proszę
wzniecaj bunt
tylko pozostań
przy tym
czysty od
dolegliwości
umysłu co zbyt mały
by pokazać odrobinę
wyrozumiałości.

Autor?
Śmiech
jak śmieszne
twoje żądze,
czuje miłość
daje bliskim
woli patrzeć
w słońce.

Wysyłam to również
do ciebie.
Dzielę się
ciepłem
chociaż wiem
że zimne twoje
wyszydzone
precle.

X.