Byliśmy tam wczoraj, gdy oddaleni
jedynie chwyciliśmy chwilę, lecz ta
wystarczyła bym nie mógł spokojnie ustać,
pragnę znowu ujrzeć twoje serce z lustra.

Kto miał widzieć czy wyczuć gęstwinę,
która uniosła się jak kurz ze strychu,
ten nie ma złudzeń.
Oboje wiemy, że życie to nie słodycz a
raczej przerywana bliskością gorycz,
to właśnie był nasz klimat
przerwaliśmy nasze rutyny.
Umieram z poczucia winy...

Chciałem mieć usta zamknięte i
nie patrzeć w twoją stronę,
mniej niż więcej.

Do rana próbowałem uciec od zdarzenia i
czuję, że Ty chciałaś inaczej tak jakbyś
nie pozwoliła mi odjeść i gdybyś mogła
to na zawsze najlepiej nie stracić mnie z oczu.
Wmawiam sobie, że się mylę a Ty byłaś chwilą,
jestem naiwny.

Wiem zaprzeczyłabyś wszystkiemu i
w głębokiej ciemności wyszeptała, dlaczego
tylko po to, żeby bez słów pokazać to
co jest prawdziwe, to co wyczułem chociaż
nie wierzyłem już dawno, że kiedyś odnajdę.
Bez myśli o tobie ciężko zasnąć.

Spoglądasz na mnie z mojej wyobraźni,
wypalasz na wylot a chcę się ukrywać,
jeżeli to bzdura to tylko proszę - wybacz.

Jutro nie będziesz pamiętać a ja
zawisnę w cichych powietrza objęciach.

X.