spójrz tam nie sięga
żadna myśl
najdalej jak się da
horyzont rozbłysł w świetle
błędnych sfer

czy masz na rękach
przyszłość dni
choć w nieobjęciach trwasz?
gdy znów na morzu wietrznie
łap za ster

bo tylko ty wyznaczasz
gdzie podróży będzie kres
u szczytu marzeń
nie dostrzeżesz dna

w nieregularnych światłach
los łaskawym częściej jest
i tylko noc pokaże
że to fakt

do Boga nam jeszcze daleko
busola pokaże gdzie treść
bo każdy sam w sobie
choć z kości krwi człowiek
do końca swą duszę chce nieść

do Boga nam ciągle daleko
zastyga w modlitwie jak mróz
odarty ze wspomnień
i drży nieprzytomnie
czy jeszcze nie czas? czy to już?

poeta umarł
w wierszach swych
nie pierwszy zresztą raz
i nie ostatni cierpiał będzie wieszcz

a kiedy burza przeszła
w mig powiedział śmierci pas
"na moją głowę
już nie pada deszcz"

ten świat choć pełen niegodziwych
ludzi jednak żal
by nie zostawić choćby
jednej łzy

a co by było gdyby kiedyś odejść
w siną dal
by przeżyć w samotności
resztę chwil

do Boga nam jeszcze daleko
busola pokaże złą treść
bo każdy sam w sobie
choć z kości krwi człowiek
do końca swą duszę chce nieść

do Boga nam ciągle daleko
zastyga w modlitwie jak mróz
odarty ze wspomnień
i drży nieprzytomnie
czy jeszcze nie czas? czy to już?

Popędził wiatr i złamał kark
na drzewach zapadł cień
wisielczy nastrój
jesień pada z nóg

tej ścieżki szmat jest tyle wart
co kat zmożony snem
zasada bez przypadku
deszcz i brud

po dwóch przeciwnych stronach
lustra połykają się
jak międzywymiarowy
obraz dusz

a cisza słów łakoma
wolność zmienia w noc i dzień
nad którą czuwa martwy
anioł stróż

do Boga nam jeszcze daleko
busola pokaże gdzie treść
bo każdy sam w sobie
choć z kości krwi człowiek
do końca swą duszę chce nieść

do Boga nam ciągle daleko
zastyga w modlitwie jak mróz
odarty ze wspomnień
i drży nieprzytomnie
czy jeszcze nie czas? Czy to już?