X
Ucieczka
rymowany
2022-04-13 08:58
Zerwał się porywisty wiatr,
Nie padało na szczęście, jeszcze,
Spojrzałam ku górze na oczy patrzące na mnie, złowieszcze.
Nieuchronnie zblizały się cienie,
Widziałam już ich zarys,
Siła wystarczająca, by zepchnąć w otchłań i zabić.
Wiedząc, że to nie mój czas i z przejęciem wyczekiwać puenty, myślami odpłynęłam ku marzeniom, wyraźnie tymczasowo pominiętych. Nim rozpierzchną się w pył, niczym niespełnione obietnice w świata odmęty. Pada, a jednak, to niewątpliwie rezultat kolejny. Schowam się, nie poddam nie chce jeszcze zginąć wolę się pod skrzydłami animozji zawinąć.
Nie padało na szczęście, jeszcze,
Spojrzałam ku górze na oczy patrzące na mnie, złowieszcze.
Nieuchronnie zblizały się cienie,
Widziałam już ich zarys,
Siła wystarczająca, by zepchnąć w otchłań i zabić.
Wiedząc, że to nie mój czas i z przejęciem wyczekiwać puenty, myślami odpłynęłam ku marzeniom, wyraźnie tymczasowo pominiętych. Nim rozpierzchną się w pył, niczym niespełnione obietnice w świata odmęty. Pada, a jednak, to niewątpliwie rezultat kolejny. Schowam się, nie poddam nie chce jeszcze zginąć wolę się pod skrzydłami animozji zawinąć.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Chris(*)
2022-04-14
Zerwał się porywisty wiatr,
Nie padało na szczęście, jeszcze,
Spojrzałam ku górze na oczy,
Patrzące na mnie, złowieszcze.
Nieuchronnie zbli(z)ały się cienie,
Widziałam już ich zarys,
Siła wystarczająca, by zepchnąć w otchłań
i zabić.
Wiedząc, że to nie mój czas
i z przejęciem wyczekiwać puenty,
Myślami odpłynęłam ku marzeniom,
Wyraźnie tymczasowo pominiętych.
Nim rozpierzchną się w pył,
Niczym niespełnione obietnice,
W świata odmęty.
Pada, a jednak,
To niewątpliwie rezultat kolejny.
Schowam się, nie poddam,
Nie chce jeszcze zginąć.
Wolę się pod skrzydłami animozji
Zawinąć.
:)
Nie padało na szczęście, jeszcze,
Spojrzałam ku górze na oczy,
Patrzące na mnie, złowieszcze.
Nieuchronnie zbli(z)ały się cienie,
Widziałam już ich zarys,
Siła wystarczająca, by zepchnąć w otchłań
i zabić.
Wiedząc, że to nie mój czas
i z przejęciem wyczekiwać puenty,
Myślami odpłynęłam ku marzeniom,
Wyraźnie tymczasowo pominiętych.
Nim rozpierzchną się w pył,
Niczym niespełnione obietnice,
W świata odmęty.
Pada, a jednak,
To niewątpliwie rezultat kolejny.
Schowam się, nie poddam,
Nie chce jeszcze zginąć.
Wolę się pod skrzydłami animozji
Zawinąć.
:)
Annna2
2022-04-14
to chowanie animozji- ta metafora mną ujęła.
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności