Twoje Wiersze - świt pierwszy

świt pierwszy

biały (bez rymów)

2024-12-22 11:23

wczoraj runął świat
jeszcze trzymam
twą dłoń
acz dawno
zakryła cię poranna mgła

chcę biec
niczym skuty kajdanami
w więzieniu
swoich czterech ścian
widzę kraty
w oknach

jak ślepiec bładzę
widzę omamy
niczym wędrowiec na pustyni
miraż studni pełnej wody
tchu brakuje
by krzyczeć

ściskam dłoń
krople krwi kapią na podłogę
nie czuję bólu
nieistotny
serce coraz słabiej
odmierza czas

zgaście światło
niech zapadnie noc
już
żegnaj

autor

Adamo

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

januszek

2024-12-24

Życzę Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

JoViSkA

2024-12-23

Zdrowych i Radosnych Świąt Bożego Narodzenia Adamo :) ☃️🌟 🎄

sturecki

2024-12-22

Opowieść o stracie i bólu, który więzi w czterech ścianach własnej duszy. Obrazy mgły, kajdan i miraży ukazują zagubienie, bezsilność i samotność. Jednak nawet w tym mroku bije echo ostatnich chwil – intensywne, pełne emocji, wciąż trzymające dłoń ukochanej osoby. Czasem w najciemniejszej nocy rodzi się nadzieja, choć ukryta w ciszy i cieniu, czekając na kolejny świt.

Zapowiadam spontaniczną zabawę … proszę zerknąć na mój jutrzejszy utwór „MALEŃKA (NIE)CODZIENNOŚĆ”. Pozwoliłem sobie zaczerpnąć ten tytuł lub jego fragment na potrzeby treści wiersza.