Największym bólem ,
w sercu czlowieka ,
jest strata osoby ,
na którą cale zycie się czeka, Bólem dla serca ,
jak i dla duszy,
ciało me plonie,
w morzu katuszy,
Czy wić sie w mękach ,
jak skończyć cierpienie,
sam juz niczego,
niestety nie zmienię ,
Kiedyś myślałem ,
że stracić to zgubić,
w chwili obecnej ,
jak swoj los polubić,
Gdyż nigdy nie znajdę,
tego czego juz nie ma,
dzien kazdy kolejny ,
jest dniem zatracenia,
I Tak też podążam ,
jak dziecko bez matki,
cieniem zakryty ,
niczym w książce zakładki,
Co strona , co rozdział,
smutnych wersów nie miara,
to byla rodzina ,
nie tylko z nas para,
Czas szybko biegnie,
miesiące mijają, ,
a w mych myślach jedynie, piękne wspomnienia zostają,
Te z naszej przeszłości,
kiedy byliśmy razem,
codziennie cieszyłem się,
twoim obrazem,
Nasze pociechy wciąż przy nas były,
biegały frywolnie ,
lub się bawiły,
Lecz nagle skradzione mi wszystko zostało,
krzyk z drugiej strony,
że ciągle jej mało,
I mimo że kocham,
nikt tego nie widzi,
trudniej jest kochac,
łatwiej jest szydzić
Zabrano mi wszystko ,
co przeze mnie wielbione,
zostala samotność ,,
gdyż już wszystko skończone.....