Twoje Wiersze - ***/Zrozumieć mowę świata/

***/Zrozumieć mowę świata/

wolny

2025-09-12 19:38

Zrozumieć mowę świata
w którym rzeczywistość
dominuje nad duchem
wątłym i niewyczuwalnym
nawet opuszkami palców
Gdzie go można odnaleźć
nie czekając na znaki
cuda symbole i gwiazdy
jak odczytać to bliskie
i zarazem niezrozumiałe
Zasłuchać się w poezji
przyjemnym cichym rytmie
wciąż pozostając głuchym
na głośne wołanie świata
zagłębić się w obrazów
i muzyki blask nie wystarczy

Spójrz na oblicze człowieka
nie dzieląc na swoich i obcych
tych prawych i odrzuconych.
Przyłóż skroń do serca ziemi
co skołatane rytmem czasów
Posłuchaj jego odpowiedzi
co dać co wziąć z kim trwać,
jak żyć … i nie czekaj

autor

dziemar

przejdź do strony autora

Jesteś Premium.
Dziękujemy!

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2025-09-14

Piękny wiersz o tym, co ważne w życiu, a tak często jest zapominane, o pamięci o drugim człowieku. Trzeba się w siebie wsłuchać, by to zrozumieć. Przykładając "skroń do serca ziemi" usłyszymy jej historię, skołatane serce... zmęczone "mądrością" człowieka.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

dziemar

2025-09-15

Dziękuję za Twoje zainteresowanie i refleksje. Serdeczne pozdrowienia.

Sylwia U.^(*)

2025-09-14

🤗

dziemar

2025-09-15

samisen

2025-09-14

Wiersz jest filozoficzną medytacją nad tym, jak człowiek może odnaleźć sens w świecie, który coraz częściej odcina się od duchowości i głębi. Prawdziwa „mowa świata” nie znajduje się w symbolach czy cudach, ale w relacjach, w ziemi, w życiu i wystarczy się na nią otworzyć...
Pozdrawiam :)

dziemar

2025-09-15

Dziękuję za wizytę... tak właśnie czuję... Pozdrawiam.

la clamot

2025-09-13

rozważania filozoficzne prawie w ciekawym tonie

kłaniam się
wszystkiego dobrego

dziemar

2025-09-15

Dziękuję za wizytę i pozdrawiam.

sturecki

2025-09-13

W wierszu pada pytanie, jak usłyszeć świat, gdy hałas codzienności zagłusza ciche sprawy ducha.
Autor mówi, że odpowiedź nie leży w cudach ani w gwiazdach, ale w drugim człowieku i samej ziemi.
Ja bym po prostu przyklęknął i słuchał – serca i ziemi, bo one mówią najprościej.
6/5

dziemar

2025-09-15

Tak trzeba być wrażliwym słuchaczem... pozdrowienia.

Pokaż mniej

Logowanie