Obawiam się , że nie zrozumiałeś przesłania wiersza. Zwróć uwagę na początek. To tandetna odmiana piekła. Nie ma ona nic wspólnego z typowymi wizjami piekła. Wiersz nawiązuje do Swedenborga , pewnie Ci nieznanego, i jego wizji "korespondencji" dusz. Piekło pokazane w wierszu ma być byle jakie, o żadnych wizjach światła czy ciemności tu nie ma mowy. Popsuta lampka i podsuwanie zalanego dokumentu do światła nie ma nic wspólnego z wizja światłości czy ciemności , a jest tylko symbolem tandetnych, męczących zdarzeń z tego "rodzaju" tandetnego piekła. to piekło zepsutych długopisów, zagubionych papierów i niedotrzymanych terminów.

Może ja nie wyglądam, ale mój wiersz jest o prawdziwym Piekle, to znaczy o tym , które może niektórych z nas czekać po śmierci. :)

Poczytałam trochę w nocy. Niestety, same szkice, jak to w Internecie, nie mogę się więc w żaden sposób odnieść do tematu, ponieważ tylko dzieło przeczytane w całości jest w stanie precyzyjne oddać myśl autora. Owszem ciekawe, paleta emocji u mnie dosyć duża, od bardzo dużego zainteresowania pewnymi tezami, po całkiem spory uśmiech. Podoba mi się pomysł, że to nasze ”ulubione” grzechy stają się piekłem (bardziej rozumiem Twój wiersz), rozbawiło mnie natomiast bardzo duże przywiązanie autora do cielesności, którą „zabiera do nieba” ;). Może dlatego, że nigdy nie brałam tego pod uwagę. Dzięki za podrzucenie tematu. Słonecznego dnia.
PS Zainteresował mnie horror, który opowiedziałeś BardzoBardzo. Brzmi bardziej realistycznie, niż pewne tezy Swedenborga.

Kiedyś przed laty , mój świętej pamięci ojciec zobaczył w TV jakiś teatr z mistyfikacją Nieba , które przedstawiono jako chór aniołków chodzących w kółko i śpiewających pieśni chwalące Boga. Zwrócił się do mnie ze słowami: "Zobacz co to za Niebo! Nuda!" Emanuel Swedenborg , z którego cytat użyłem jako motto, miał wizję zaświatów , które opisał jako przestrzeń korespondencji, to znaczy każdy idzie w taką przestrzeń, która jest zgodna z jego wolą i miłością. To znaczy człowiek , który na Ziemi nudzi się Bogiem nigdy nie trafi do najwyższego Nieba. Kto kocha jakiś rodzaj grzechu, ten trafia do piekła odpowiedniego dla tego rodzaju grzechu , innymi słowy każdy idzie tam ,gdzie chce, tylko , że nie zdaje sobie sprawy z tego , że wymyśla sobie raczej piekło, a nie niebo. Jest to curiosum, ale dużo mówiące i nie muszę chyba dodawać, że zarówno dla katolików jak i protestantów jest to herezja. Swedenborg jest postacią niezwykle ciekawą i polecam przeczytać o nim przynajmniej w Necie. do tej pory nie wiadomo na pewno , czy był wariatem czy geniuszem. Moja wizja nieba nie jest jednolita , bo mam kilka Niebios (jak to się odmienia?) , i nie wszystkie nadają się do opisu.

zrozumiałem :D co chcesz powiedzieć choć dla mnie to dziwne :) postrzegam to bardziej jako permanentny stan irracjonalnego lęku

Na czym polega tu horror? Wyobraź sobie , że akurat przypadło Ci umierać w sytuacji, gdy jesteś sparaliżowany i czujesz , że dorodny pająk, najlepiej krzyżak, wchodzi ci do ucha. Jesteś przerażony i z tym przerażeniem umierasz, a Twój mózg zakleszcza Ciebie w tym obrazie na całą wieczność i jeszcze jeden dzień. :D Hm może ten pająk nie zrobi na tobie wrażenia , więc wymyśl coś lepszego...

Wiesz że to się nazywa krzywa logarytmiczna?
I wiesz, że mówisz o czasie wewnątrz czarnej dziury?
I czy jesteś świadom że prawdopodobnie nasze życie ma taką charakterystykę? I o tym że jeżeli będzie nam dane dożyć późnej starości to właśnie tego doświadczymy na żywo. A moment śmierci z powodu efektów kaskadowych załamujących funkcjonalności sieci neuronowej tylko spotęguje "spagettfikację" percepcji czasowej po całce czasu? Aż do granicy nieciągłości gdy świadomość jako zjawisko konwergentne nie będzie mogło być dalej realizowane z powodu kumulacji efektu kaskadowego?
Skoro już jesteśmy po wstępie teoretycznym to na czym polega ten horror? Sugerujesz że będzie się dział zawsze czy że ta herbata będzie bardzo po woli zalewać te ważne papierzyska?
Tak na marginesie kilka lat temu słyszałem teorię że niebo i piekło ty tylko stany emocjonalne w jakich znajduje się nasza dusza-świadomość ponieważ po śmierci ciała, dusza nie umiera (takie jest stanowisko Kościoła, nauka się zastanawia bo są przesłanki o prawdziwości tego twierdzenia) więc jak masz doła w chwili śmierci to idziesz do piekła a jak jesteś szczęśliwy to do nieba

Opowiem Ci pewien horror i spadam, bo mam coś do roboty (inny rodzaj piekła). Zakładając , że nie ma ani Boga ani życia wiecznego, nie można wykluczyć pewnej sytuacji refleksu mózgowego polegającego na tym, że ostatnia Twoja myśl , wizja , czy obraz stanie się twoją wiecznością, a to na zasadzie względności czasu. To znaczy czas trwania twojej ostatniej wizji będzie zmierzał do końca ale nigdy się nie skończy , tak jak krzywa zbliżająca się do asymptoty, która to krzywa w każdym następnym punkcie jest bliżej , ale nigdy do niej nie dociera. Miłych snów :D :D :D

dobranoc! :)

Prawda.
Wielu wybrał, nie wszyscy poszli za Nim. Judasza też.
I on miał wybór. Ale o tym już rozmawialiśmy przy okazji wiersza, chyba Uli.
Dobrej nocy

A co ze słowami Jezusa : "Nie wyście mnie wybrali, ale ja was wybrałem"?

Poczytałam.
Ale myślę, że człowiek całym swoim życiem wybiera sobie wieczność - "...gdzie bowiem jest twój skarb, tam będzie i serce twoje". To chyba z ew. Mateusza. Mówiąc w uproszczeniu, czym grzeszyłeś na ziemi, to będzie twym przekleństwem na wieki, bo tam zaprowadzi cię twój ostatecznt wybór. Nie mówię rzecz jasna personalnie o Tobie.
Dlatego bardzo poważnie rozumiem w chrześcijaństwie dar wolnej woli. Tu nie ma mowy o determiniźmie. Sami wybieramy.
Pozdrawiam

Dzięki Ci za komentarz. O tobie też myślałem, gdy pisałem odpowiedź do Urszuli. Zobacz :)

Piekło ułożone z kawałków naszych cierpień , które znamy z życia, jest czymś , co może nas prześladować. Ogień piekielny , który przybiera postać na przykład "zwykłej" samotności byłby duchowo "logiczny" i zgodny z wizją Swedenborga, którego zacytowałem w przypisie. Dzięki za komentarz.

Wrzucę do ulubionych wierszy, nie mam wyjścia.