gdy słońce chowało się za horyzontem
w październikową niedzielę 1942 roku
cisza spokój i promienie -
złota polska jesień kolorami
mieniła się w górach

a my razem z krowami
cieszyliśmy się urokami
ziemi Makowskiej

zauważyć się zdało - coś drgnęło
na plac "Marysina" wychodzić zaczęli
miejscowi volksdeutsche i konfidenci
przyjeżdżać zaczęli żandarmi

pięknym kabrioletem
czarnym mercedesem
komendant Weisman
z nim gestapowcy

gdy grób dojrzałem - przeraziłem się
na ile osób uszykowany
a wszyscy wokół placu stali
czekając jak by na uroczystość
która za chwilę miała się rozpocząć

z "Marysina " wyprowadzono
piękne dziewczęta -
jak malowane, młode
wysokie ze smutkiem na twarzy
wiedziały co za raz się wydarzy

i grób
i pistolet
i nabój
już czekali na nie
gdy po kolei do
grobu podchodziły
szloch płacz słychać było
w najdalszej krainie

rozebrane z godności
pozbawione miłości -
szły nie wiedząc gdzie

sam Bóg już ich czekał
z kawałkiem nieba
-chodźcie me drogie
już płakać wam nie trzeba
przytulę wasze dusze
uniosę do Raju
byście mogły odpocząć
w zielonym gaju
przy kojącym potoku...

tylko ziemia pamięta
każde imię
każdy krok
echo tamtego dnia
wciąż drży pod stopami