No popatrz ! Ale żeśmy się nieintencjonalnie zgrali jeśli chodzi o muzykę ! Sam teraz (w tym momencie) słuchałem GHOST_dance Macabre, a tutaj zamieszone Mary On A Cross znam wręcz na pamięć

Jestem w stanie wyobrazić sobie każde słowo, choć nie tylko, bo też jestem w stanie je POCZUĆ(a to chyba ważniejsze ). To o czym jest tekst jest mi bardzo znane, ze względu na to że takie odczucie "bycia klaunem" można doświadczyć w dniu codziennym, mniejszych i większych sprawach. Jest takie powiedzenie "będę sobie sam starem, żaglem i okrętem", tak w tym wierszu mógłbym to zmienić na " sam sobie będę klaunem, groźnymi zwierzętami, oraz pustymi ławkami i ciszą bez aplauzu".
Psy jako słowa symbolizują wieczną pogoń, stawianie siebie w roli ofiary, oraz niewymowną agresją trafiającą w każdego kogo są wymierzone. Takie słowa mogą nie tylko zranić, ale także wywołać paniczny strach na przyszłość. A taki strach zabija od środka. Stanie na scenie bez widowni, można wręcz podpiąć pod "próbę", ale taką dla samego siebie, by sprawdzić czy pomimo braku oczu na widowni dalej będziemy odgrywać spektakl i wmawiać sobie że jest ok. Samo potykanie się pełne siniaków jest cudowną metaforą ów spektaklu, będącego tak na prawdę realnym zagubieniem w labiryncie rozpaczy.
To o czym piszesz jest scenerią w której łatwo się postawić i szybko zrozumieć, jak beznadziejna to jest sytuacja. Kiedy o nich myślę to wyobrażam sobie od razu metaforę sztucznego uśmiechu.
"Jestem klaunem
co gra na scenie
bez świateł " - samo to już mogło by być fraszką ;|D
Obyś trwałą dalej, bo ja i pewnie inne anonimowe osoby chcemy cię czytać. Zaspane pozdrowienia ;)