Bardzo intrygująca jest treść Twojego wiersza, podejmującego wielkie tematy w lekkiej formie, co samo w sobie jest przedsięwzięciem ciekawym. Co do treści, to dotyka ona tematów, które mnie osobiście interesują. Odbieram rosnące coraz bardziej nadzieje na „życie w chmurze”, jako pragnienie zrekompensowania sobie utraty wiary w chrześcijańskim sensie. Ta nowa religia podpierana rzekomą zgodnością z nadziejami o charakterze naukowym, bazuje na złudzeniu, że „trwanie w chmurze” istoty ludzkiej pozbawione ciała może być czymś pozytywnym, a nawet szczęśliwym, podczas gdy w istocie byłby to nieopisany horror, od którego zdecydowanie lepszym „wyjściem” byłby już całkowity niebyt. Ta złudna nadzieja wynika zdaniem moim z niedocenienia integralności istoty ludzkiej jako istoty o charakterze zarówno duchowym, jak i cielesnym. To „realistyczne” spojrzenie na człowieka zachowuje teologia chrześcijańska, wskazując na konieczność poszanowania tej jedności również w perspektywie wieczności. Duchowość pozbawiona możliwości kreacji swojej duchowości poprzez ciało jest czymś przerażającym, co można porównać tylko do wyobrażeń Piekła, a nie Nieba. W tym temacie podejrzewam entuzjastów tych koncepcji o to, że nie domyśleli tej wizji do końca. Osobiście odrzucam wiarę w reinkarnacje , wędrówkę dusz, a jeżeli nawet ktoś w przyszłości stworzyłby mi możliwość astralnego bytowania, to jako istota cielesna, za ta możliwość podziękuję.

Ten utwór to interesująca refleksja nad przyszłością technologii i nieśmiertelności, z przymrużeniem oka spoglądająca na możliwość przeniesienia świadomości do cyfrowego świata. Autor zastanawia się nad tym, co będzie z naszymi ciałami, jeśli technologia pozwoli naszej jaźni przetrwać poza nimi, tworząc wizję życia bez ograniczeń fizycznych. W drugiej części wiersza pojawia się ciekawy kontrast z bardziej duchowymi wierzeniami, które mówią o energii krążącej po świecie, znajdującej nowe formy – nawet w ciele psa poety.

Wspaniałe wiersze, oba w moich ulubionych tematach i klimatach rozważań.
Sądzę, że możliwość umysłowego "istnienia w chmurze" będzie nieuchronnym etapem rozwoju cywilizacji. Co do wyborów wielokrotnego wcielania, nie tylko wierzę, ale nie mam wątpliwości, że tak właśnie jest. Pozdrawiam serdecznie :)

Mogę tworzyć i bez ciała
byle wena dopisała...:)))
Pozdrawiam Goldi :)

Ta wróżba jest już całkiem bliska realizacji :)
Juwal Noach Harari wie coś na ten temat ;)
Pozdrawiam :)

Oby tylko tematów nie zabrakło:) Pozdrawiam:)

Jaźń, czy dusza już jest wieczna, więc wystarczy wierzyć. Nauka może to potwierdzi, albo da sposób, , żeby tak się stało, a jaźń nie uległa dezintegracji. Dobrze, że śledzisz postęp w temacie. Pozdrawiam.