Oboje nie pamiętają już treści pierwszego smsa ani dnia, w którym został on wysłany ale przypominają sobie, że było to gdzieś w połowie marca. Potem były tysiące smsów i setki przegadanych godzin, które sprawiły, że dziś nie mogą bez siebie żyć, choć prawdopodobnie nigdy nie spotkają się w realu.

Mówią, że cuda się zdarzają i że jeżeli czegoś bardzo się pragnie, wtedy cały wszechświat... ale są sprawy, o których trzeba milczeć tak cichutko, by ich nie spłoszyć i by wszechświat o nich nie usłyszał, gdyby przypadkiem w tym czasie nadstawiał ucho...

Mówią, że cuda się zdarzają, więc ich spotkanie w sieci nie mogło być przypadkowe. Ona często powtarza, że czekała na Niego przez całe życie i przez całe życie za Nim tęskniła. On napełnił Jej duszę błękitem, przywrócił wiarę w siebie i każdego dnia umacnia Jej poczucie własnej wartości. Nauczył Ją sięgać po marzenia i cieszy się, gdy Jej się spełniają. A jednak nie wypiją razem kawy z kardamonem i nie zjedzą upieczonej przez nią szarlotki. Nie pójdą razem na spacer leśnymi ścieżkami trzymając się za ręce i nie obejrzą razem filmu przytulając się przed telewizorem...

Podobno oczy są zwierciadłem duszy, ale Jej oczy pozostały piwne, choć dusza już zawsze będzie błękitna, bo błękit to kolor nieba, przyjaźni i tęsknoty...

Dziś Ona zaśnie spokojnie wysyłając do Niego przed snem ciepłą myśl...

On pochwyci tę myśl, by utulić ją troskliwie w swoich dłoniach...