Twoje Wiersze - Portret nieznajomej (z pociągu)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Phil Insomnia

2021-11-18

Nawet nie wiemy, jakie doświadczenia dotknęły osoby, których spotykamy przypadkiem, tylko na chwilę. Po Twoim wierszu nasuwają się ciekawe refleksje. Pozdrawiam :)

Monika Larn

2021-11-18

Tak, nie da się wejść w "cudze buty", ale czy nie zastanawiamy się nad tym czasami, jak to by było żyć innym życiem... Pozdrawiam.

Coffee_81^(*)

2021-11-17

Umiejętność dojrzenia w ludzkiej twarzy, a poprzez nią w duszy tego, co najważniejsze, emocji, myśli - zawsze jest intrygująca i nie zawsze jest możliwa...
Trzeba być bacznym, uważnym obserwatorem - a to nie jest łatwe...
Bardzo mi się podoba Twój wiersz :))
Miłego wieczoru życzę i przesyłam swój komplet gwiazd :))

Monika Larn

2021-11-18

To prawda, nie jest to łatwe. Ale czasem mamy takie wrażenie pokrewieństwa dusz, gdy na kogoś patrzymy. Dziękuję i pozdrawiam :)

naskraju*^(*)

2021-11-17

Jak podróż pociągiem, mijamy się z nieznanymi twarzami. Wsiadają, wysiadają... jedne jadą do jakiegoś celu, po coś lub na coś. Różne są twarze. Smutne, jasne i ciemne. Czasem pod maską piękna ukryta jest twarz zupełnie inna, i odwrotnie... brzydota ukrywa piękno. Niestety zwracamy uwagę na tę pierwszą.
Książka Dziewczyna z pociągu Hawkins Paula dobrze oddaje aspekt psychologiczny poniekąd twojego wiersza. Wszystko się może zmienić, kiedy staniemy się częścią, kiedy wejdziemy w życie tej dziewczyny i przekonamy się, że jest kimś więcej niż tylko dziewczyną z pociągu.

Pozdrawiam serdecznie

Monika Larn

2021-11-17

Otóż to, nie wiemy, z kim mamy do czynienia, możemy sobie coś na czyjś temat wyobrażać. A patrzymy powierzchownie. Bardzo. Pozdrawiam.

Kornel Passer

2021-11-16

Portret kogoś , kogo nie znamy jest podróżą w nieznane i może się okazać, że oczekiwaliśmy pięknego pejzażu a trafimy do grząskiego , cuchnącego bagna. W idealnym świecie piękne twarze należą tylko do dobrych ludzi , a twarze szpetne do ludzi z paskudnym charakterem.

Monika Larn

2021-11-17

Jesteśmy wysyceni, a nawet przesyceni kojarzeniem pięknych ludzi z dobrem. Świat filmów, gier, reklam, wiadomości, nawet sportu, mas mediów przekonał nas skutecznie, że trzeba być pięknym, otwartym, kreatywnym, hałaśliwym, energicznym etc. Jesteśmy podatni na manipulację. Dlatego takie spotkanie przypadkowych ludzi w pociągu jest ciekawym doświadczeniem. Pozdrawiam.

Słońce09

2021-11-16

Obserwowanie jest fascynujące i nie jest to żadne złudzenie skoro jest spojrzenie,może być śmiałealbo wstydliwe,mogą pojawić się różne gesty ,dłoni ,nogi mrógnięcie powieki,kolor buta,paznokcia i włosa.Być to czasem może taka bez mowy rozmowa.Obecność drugiego człowieka jest wielkim znakiem.
Pozdrawiam:)

Monika Larn

2021-11-17

Może być rozmowa, a nawet flirt. Ale moja peelka jest z tych trudnych przypadków, nie umie się tak otworzyć. Pozdrawiam.

sisy89

2021-11-16

Myślę, że jeśli ktoś jest dobrym obserwatorem i ma w sobie empatię potrafi dostrzec w człowieku uczucia, które nim targają. Sama twarz czasem mówi wiele, ale trzeba też umieć patrzeć i przede wszystkim widzieć.
Pozdrawiam serdecznie :)

Monika Larn

2021-11-17

Dobry obserwator nie patrzy na to, na co się gapi większość ludzi :) Pozdrawiam.

kmalenka8

2021-11-16

Patrzenie oczami współpasażera może być zarówno ciekawe co nietrafione 😊 Chyba, że działała telepatia 😊 Wiersz podoba mi się...Pozdrawiam serdecznie 😊

Monika Larn

2021-11-17

Można nie trafić, ale nikt się nigdy o tym nie dowie, jeśli tego kogoś nie poznamy. Strefa myśli. :) Pozdrawiam.

Mada44

2021-11-16

Z twarzy można wiele wyczytać, nawet jak toś próbuje to ukryć. Pozdrawiam

Monika Larn

2021-11-17

To prawda, ale można też strzelić kulą w płot. Trzeba uważać. Pozdrawiam.

Waldi1

2021-11-16

spojrzałem i widzę coś więcej ... skrepowane powrozem słowa i ręce i ten ból w Twoich błękitnych oczach ... i dłonie które drżą niespokojnie... gdy ręce położysz na klawiszach fortepianu ...ruchu nie wykonasz ... a zabrzmi muzyka rozrywająca serce ... oczy nie kłamią ...

Monika Larn

2021-11-17

Tak, to taka emocja w dwie strony :)

konvalove

2021-11-16

Ja odczytuję ten wiersz dosłownie, i w tym jego cały urok. Podróżując autobusem zazwyczaj skupiam wzrok na tym, co za oknem, jednakże zdarzy mi się spojrzeć na innych, i wtedy zazwyczaj w tych obcych twarzach widać całą gamę emocji, od trosk po radość, przez smutek, cierpienie na zgubieniu we własnym świecie kończąc. To bardzo intrygujące, choć przypadkowe spotkanie spojrzeń w takich okolicznościach jest dość krępujące; tak jakby ten ktoś wiedział, że oto właśnie inny człowiek próbował go w milczeniu rozgryźć. Pozdrawiam!

Monika Larn

2021-11-17

Oczywiście, mówiłam, że to łatwy wiersz :). Odczytanie dosłowne wiersza jest jak najbardziej pożądane. To niezwykłe doświadczenie, takie obserwacje nieznajomych, zwłaszcza na długich trasach. Oczywiście nie chodzi o gapienie się, raczej o to, że taka osoba staje się częścią naszego życia na czas podróży i mimowolnie dostrzegamy jej różne cechy. A mniej dosłownie - od drugiej strony, tj. peelki, która samotna czeka na zauważenie i zrozumienie, na impuls, jak porozumiewawcze spojrzenie drugiej osoby, aby chociaż na chwilę poczuć z nią więź. Pozdrawiam.

Pokaż mniej

Logowanie

Portret nieznajomej (z pociągu)

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji