Tożsamość to kulka na desce Galtona. Może dotrzeć (z różnym prawdopodobieństwem) do każdej z przegródek. A ukształtowany człowiek to właśnie taka przegródka. Niestety, jesteśmy już w końcowej fazie staczania się (wiem, że to brzmi okropnie, ale ja wciąż myślę o desce Galtona) a więc przegródek dostępnych naszej tożsamości pozostało już bardzo niewiele...

Głęboka, inspirująca refleksja. Sposób ujęcia tematu sprawia, że można się w nim zatracić, reflektując nad własnym życiem. 6/5 Pozdrawiam serdecznie 🍂

Tożsamość Staszku w tym ujęciu, jest ontologiczna. Spekulacje nic tu nie zmienią, bo są immanentne dla tożsamości także ontologicznie.
Same spekulacje natomiast, zasadne. Myśl. To czyni Cię człowiekiem.
Pozdrawiam.

Tożsamość to my. Myślę, że gdyby dano nam wybór w danej chwili , wiele byśmy w nas zmienili. Może nawet nie dlatego, że dążymy do doskonałości, ale dlatego, że zawsze można lepiej albo inaczej.
Świetne lirycznie przedstawione, filozoficzne rozważania :-))

Filozoficznie gęsty, ale napisany bardzo klarownie. Każdy wers otwiera kolejną warstwę. Zadajesz pytania, które są odpowiedzią same w sobie. Piękna końcówka zawierająca element pokory. Całość - super!

Tożsamości nie ujmiesz w ramy
ona, jak para ulotna
skrapla się tam, gdzie stąpamy
a z wiekiem jest bardziej płodna

Pozdrawiam.

zawsze będziesz tym samy człowiekiem … pamiętam jak dziś … zapytałem będąc dzieckiem … mamusiu gdybym miał na imię nie Waldek ... a inne np. Paweł czy to byłbym jeszcze ja … a może kimś innym i myślałbym inaczej …
powiedziała mi ze zawsze będę tm samym człowiekiem i jej kochanym synkiem …
więc pozbyłem się dylematu i od tamtej pory idę przez życie z optymizmem ...zawsze będąc tym samym człowiekiem … nie chciałbym być człowiekiem w obcej skórze … dobrze być oryginałem ...np … weź bliźniaków … są tak podobni … a charakterami inni … to prawda wybór jest szeroki ...i każdy wybiera swoją drogę... moja jest bardzo piękna … bo w sercu zawsze id z Bogiem ...pozdrawiam serdeczne ...

Podobny klimat jak w "Pamiętnikach spod lodu" Anatolija Barzumowa

Dotykasz bardzo ważnej kwestii
ale tylko pytaniami ,a powinna być choć nikła próba odpowiedzi
Proponuję poszukać w "Pamięć i tożsamość " (wywiad z)- JPII
albo choćby wiersz C.K. Norwida
"Krzyż i dziecko"

„Ojcze mój, twa łódź
Wprost na most płynie —
Maszt uderzy!… Wróć!
Lub wszystko zginie.
Patrz, jaki tam krzyż,
Krzyż niebezpieczny!
Maszt się niesie wzwyż,
Most mu poprzeczny”.
„Synku, trwogi zbądź!
To znak zbawienia;
Płyńmy, bądź co bądź!
Patrz, jak się zmienia!
Oto wszerz i wzwyż
Wszystko toż samo”.
„Gdzież się podział krzyż?”
„Stał się nam bramą!”

Tożsamość czyli toż samo a jednak zupełnie inny odbiór.

Podobnie jak z krzyżem dzieje się w eucharystii z 'opłatkiem' , który po przeistoczeniu już takim nie jest pomimo takiego samego wyglądu.
a człowiek
?? np Maksymilian Maria Kolbe w czasie swej ofiary głodowej w celi śmierci.
Niby ten sam , a wciąż i wciąż żył ( bez picia nie wytrzymujemy 2 dni ,bez jedzenia tygodnia)
aż oprawcy musieli go dobić zastrzykiem z fenolu...

Sorki ale Twoje dywagacje znacznie spłaszczają temat....

Pozdrawiam serdecznie.

Tożsamość
Każdy nas widzi inaczej,
my siebie także,
w zależności od...sytuacji.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Bohater fimu Split z 2016 roku, Kevin ma 23 odrębne osobowości, cierpiał na zaburzenia tożsamości, inspiracją było życie Billy'ego Milligana,  Sibil ( 1976) film oparty na prawdziwej historii, Sibil Dorsett , u której zdiagnozowano wiele osobowości. Zatem uważam, że wędrówka po różnych tożsamościach, jest niebezpieczna, a jedyne co ją uzasadnia, to filozoficzny aspekt i poszukiwanie odpowiedzi na pytanie  "kim jestem?", ale z życiowego punku widzenia, lepiej to wiedzieć. Aktorzy, wcielający się w różne postacie, również przestrzegają przed utożsamianiem się, a miarą sztuki aktorskiej jest, umiejętność "wychodzenia" z innych  tożsamości. Bycie innym, gdy nie mamy świadomości, że jesteśmy inni jest chorobą, co moim zdaniem nie zmienia duszy, ale czyny. Są ludzie, który z jakiś względów zmieniali swoją tożsamość, być może chcieli uciec przed przeszłością, odpowiedzialnością, ale uważam, że tego rodzaju zmiany były  "kostiumem". Zdarzenia losowe, wypadki, w wyniku urazów mózgu, mogą zmienić, ale to odrębny temat.
Twój wiersz, Staszku był dla mnie inspiracją do zastanowienia się nad samą kwestią zmiany tożsamości,  czy też nabywania jej w różnych sytuacjach.
Pozdrawiam serdecznie,  Staszku:)⭐

Dlatego uważam, że zawód aktora jest atrakcyjny , możesz stać się kimś innym w sposób tak niewinny, mordercą , draniem, kochankiem niewiernym w wielu wcieleniach stać się nieśmiertelnym.
Pozdrawiam,

To raczej rozprawka filozoficzna, ale ja takie lubię i szukam. Składamy się z genotypu, a świat zewnętrzny, doświadczenia, decyzje mają wpływ na to, kim jesteśmy, pytanie w jakim stopniu. Myślę, że gdybym żył sam, bez rodziny byłbym znacząco inny, niż jestem, podobnie, gdybym wybrał emigrację, podobnie, ale nie wiem, do jakiego stopnia, bo charakter się nie zmienia.
Pozdrawiam

Wiersz prowokuje do zatrzymania
zadumie. Niestety nie na wszystkie
pytania znajdziemy odpowiedź.
Na wtorek wysyłam moc
serdeczności i dobry humorek:)

Rozmyślania o "gdyby" są stratą czasu....
"odpowiem niewiedzą i wierszem
który jeszcze czeka, żeby mnie odnaleźć" – innej odpowiedzi się nie spodziewałam (niewiedza), ale nie czekaj na wiersz zbyt długo, bo możesz się całkowicie zagubić. Filozoficznie. 6/5 Serdeczności

Ciekawie do głębokich przemyśleń, pozdrawiam serdecznie Staszku.
6/5

Poezji nie oszukasz zbiorem egzystencjonalnej burzy mózgu. Wrócę gdy zaczniesz znów pisać wiersze.
Pozdrawiam jesiennie

ps. oceniam jako pierwszy tzn. że Joleńka po prostu zapomniała; tu taką samą mamy sytuację, jak u Samisena; opowiadanie, ale wyjątkowo Tobie też oceniłem.. pzdr.srrd.

Sofistyka w czystej postaci,ekwilibrystyka pojęciami-zabawa dla wybranych.