Wiersz, w którym nie pojawia się w ogóle człowiek ma zawsze swoisty smak. Był poeta amerykański, nie pamiętam o kogo chodziło, który z założenia wyeliminował ludzi ze swoich wierszy. Poddałem się klimatowi Twojej nocy, którą namalowałaś w tym wierszu. Odbiór wiersza rozdwoił mi się na dwie możliwości, pewnie w sposób nieusprawiedliwiony, ale skoro to nastąpiło? Silniej odczuwam ten wiersz, gdy potraktuję tygrysa jako realnego drapieżnika, który naprawdę wyrusza na łowy . Tygrys, wielkie zwierzę, ale na łowy wyrusza cichutko nie budząc ciszy panującej w tym wierszu,ale jednak w niesamowity sposób elektryzując klimat. Można to dalej metaforyzować sobie, ale taki jest punkt wyjścia. Jednak czytając ten wiersz, z powodu obecności gwiazd , przypomniała mi się nazwa gwiazdozbioru Tigrys (Tygrys), co zwielokrotniło mi możliwość odbioru wiersza , Domyślam się , że to raczej przypadek.