Twoje Wiersze - Kierunek Równowagi

Kierunek Równowagi

wolny

2021-10-27 20:59

Pamiętaj
Nie oddalaj się
od Środka
Tam

Poza Nim jest tylko
regularne Nic
szwadrony mroku
i ciemne otchłanie
gdzie spotka cię to
co odległe

Nie wracaj
tam dopiero atomy
obierają kierunek
(przecież wiesz
i czujesz)
przez miejsce
gdzie jesteś
mają po drodze
do Gdzieś
gdzie Nie wiem
istnieje
jak łuna za miastem
daleko jeszcze

Lecz ty
nie cofaj się i
nie czekaj

Idź dalej
za promieniem
tym albo innym
byle do Środka

i Trwaj
w Uśmiechu

autor

Iks Weli

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Coffee_81^(*)

2021-10-28

Dla mnie Twój utwór jest jedną wielką metaforą i to mi się tu podoba najbardziej :))
Wspomniany "środek" rozumiem jako wnętrze każdego z nas, to COŚ, co jest w nas najważniejsze i najbardziej cenne, czasem ukryte przed wszystkim i wszystkimi :))
Pozdrawiam serdecznie :))

Iks Weli

2021-10-29

Dzięki, Coffee :) Od razu przeszłaś do Środka i dziękuję za bliską mojej, interpretację : ) Dobrej nocy :) Pozdrawiam

Kornel Passer

2021-10-28

Świetna konstrukcja poetycka wielokrotnego zastosowania. Kiedyś miałem sporo przemyśleń na temat układu przestrzennego naszego umysłu i w ogóle naszego myślenia. Mamy myśli wyższe , niższe, denne i wzniosłe. Z pewnością i "środkowe", chyba takie są najlepsze... Pozdrawiam.

Iks Weli

2021-10-29

Dobrze, że świetna, bo to konstrukcja właśnie, uszeregowany chaos. Ciekawe te przemyślenia. Układ przestrzenny naszego umysłu. Kto ustanawia granice tej przestrzeni? Kto układa w szuflady jedna nad drugą - myśli? Czym jest równowaga pomiędzy różnymi jakościowo myślami? A tak sobie, na dobranoc, pomyślałem za Tobą... Dzięki że wpadłeś

zbiwito

2021-10-27

lecz nigdy nie dotrzesz do środka prowadzi asymptota

Iks Weli

2021-10-27

A jeśli nasza linearność, tak w czasie, jak i przestrzeni, to bujda na resorach? A - iść do Środka - nie znaczy, że zostawia się za sobą ślad, jak winniczek przechodzący przez ekspresówkę, ę?
Asymptota... Jacie, zbiwito, zmiłuj się, bo mi się teraz wszystko wykrzywia i to nawet być może uśmiech :)

Pokaż mniej

Logowanie

Kierunek Równowagi

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji