po przylądku Sunion dawno nie chadza lord Byron
wyryty podpis jak z lekcji kaligrafii
w szkole dawno nie praktykowanej sztuki
ozdobiony błyskiem fleszy

pozłacane obłoki tulą się do snu
promienna tarcza zanika nowe bóstwo bierze świat we władanie
powoli tonie w morskiej wodzie
żaden statek nie zawita do portu

pojedyncze osoby suną za wschodzącym księżycem
nie wskrzeszą świata z epopei Homera
na progu świątyni Posejdona z trójzębem
czują powiew mitologii zastygłej w kamieniach

sześć doryckich kolumn przetrwało wieki
dziś piękni młodzieńcy stoją w niszach
czarują wdziękiem zaklętym w marmurze
choć ich czas przeminął męska uroda ocalała

ich czupryny ufryzowała w pocie czoła
ręka niejednego rzeźbiarza z Attyki
żaden kosmyk włosów nie powiewa na wietrze
klasycznymi posągami rządzi ład

zapada liliowa kurtyna z przebłyskiem fioletu
zanim przestrzeń pokryje czarny woal
krystaliczne powietrze jarzy się kolorami
migotliwymi jak neonowe barwy

jedyne takie miejsce owiane legendą
o które zahacza przyjezdny turysta
magia światła i ruin ogarnia przybysza

Bożena Joanna
luty 2023