Sen
Rozpościeraj swe skrzydła
I leć hen daleko
Ptaku Północy..."
Skomlenie wiatru
Przez głuchą ciszę się przedziera
Martwe róże
A ich śpiew
Głosem bezbarwnym się rozprzestrzenia
Barwny ptak do lotu się wzbija
Rozpościera skrzydła
By w nieznane polecieć
I wieści nowe nieść
Dla wiatru co skomle
I dla róży co śpiewa
Tęcza wyblakłe ma kolory
Lecz na niebie majestatycznie króluje
Słońce za górą schowane
Gdzie Niemoc i Rozpacz
Królestwo swe mają
Ptaku Północy!
Nie zbaczaj nigdzie
W nieznaną udaj się podróż
Wieści niezbadane, nieodkryte nam nieś
Daleko hen i jeszcze dalej
Czeka nagroda...