Wies,z nie potrafię " posklejać " tych strof z jedną myśl przewodnią, bo każda traktuje o czymś innym ważnym w życiu. Jest tu mowa o sensie istnienia, miłości, wspomnieniach, o tym co nam umyka między palcami itd...Ja to bym jakoś te myśli splotła i przeredagowała, bo wiersz ciekawy, ale trochę jak dla mnie " roztrzepany", że się tak potocznie wyrażę. Trochę dzisiaj krytyki z mojej skromnej strony, ale takie mam odczucia i wolę z nimi się podzielić niż z fałszywym "słodzeniem ". Wiersz ma duży potencjał, czuję to w każdym wersie. Pozdrawia Cię- Mirela ;)

W końcu musiałem Cię odwiedzić.
Za rymy zostawiam warsztatową 6.
Rytmika - pomimo świetnych fragmentów, w niektórych miejscach kuleje.
Ten wers:
"gdzie ustaje najgorszy wiatr" odbiega od reszty liczbą sylab
i niweczy poprzedzające go świetnie zestrojone proklityki i enklityki.

W tych wersach pojawiają się tzw. fałszywe akcenty:
"niby drobiazg a ociera łzy"
"mocno trzyma się nieznanych dni".
Chodzi o to, że w wersach parzystych zastosowałeś akcenty na 3,6,9 sylabie,
więc w słowie "ociera" akcent pada na "o",
w słowie "nieznanych" na "nie",
a w języku polskim polskim akcent powinien padać na przedostatnie sylaby.

To prawda, że opisałeś wiersz jako "rymowany" a nie sylabotoniczny,
ale piszę Ci o tym wszystkim bo uważam, że warto posiedzieć nad tym wierszem.

Jeśli się na mnie śmiertelnie nie obraziłeś, to wrócę tu jeszcze i co nieco opowiem.
Pozdrowienia:)

Podoba mi się. Dopracowany wiersz 😊

Życiowo

Trochę nostalgiczny, ale czytam i czytam. Przyciąga i działa na mnie uspokajająco. Prowadzi mnie ten wiersz w inne zaułki życia. Nikt nie jest bez wad, ale ja tu czuję pomocną dłoń, ulepioną z tej samej gliny. Pozdrawiam

Jeszcze nigdy nie przeszło mi nawet przez myśl że los może odebrać sens ..sens jest zawsze...Życie to dar największy które trzeba chronić ,cenić i szanować.To prawda że miłość sama w sobie ma ogromną wartość ,właściwie bez niej to człowiek jest jakby umarły ...bez uczuć ,..,,Trzeba tylko zrozumieć i być .."" hmm pięknie ujęta myśl..równie pięknie jak ta dłoń która prowadzi ,,wierszem""Nie bawiąc ? Na szczęście nie wiem co to za uczucie .:-)
,,Nie mamy nic ale wszystko co mamy i możemy dać innym to siebie i Jezusa."" To zdanie na długo zapamiętam..bo jest prawdziwe i mądre.,,Przyszłe wspomnienia "" to taki antagonizm jednak ciekawie brzmi w tym zestawieniu .Ostatnia zwrotka najlepsza! Dotykasz i to bardzo :-)
Podoba mi się ....

Dobry wiersz!
Wymownie przekazane emocje.
Zatrzymał.
Serdecznie pozdrawiam

Wiersz ujmujący. Naprawdę zacny przekaz.
Pozdrawiam Uczniu. 5/6

Ciekawy wiersz, doskonale zachowany rytm. Im dalej w las tym błękit nieba nad koroną drzew prześwituje w głąb zatroskanej duszy...
Szacun wielki :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Ciepło mi się zrobiło po przeczytaniu Twojego wiersza :)

Piękny wiersz:) Pozdrawiam ciepło 🌞