Twoje Wiersze - pokolenie płatków śniegu

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

LydiaDel

dwie minuty temu

Zmienił się klimat i styl życia. Każde pokolenie jest inne. Ze słabego pokolenia wyrasta silne, bo trud hartuje. I odwrotnie, z silnego pokolenia wyrasta słabe, bo dostatek rozleniwia – i tak na zmianę. 6/5 Serdecznie pozdrawiam.

rzabaprzezrz

kwadrans temu

Ok tak, krucha i delikatna psychika charakteryzuje obecne młode pokolenie...bardzo dobrze ujęłaś to wersami w obrazy

rzabaprzezrz

kwadrans temu

Pozdrawiam serdecznie, dobrego dnia 🌞♥️❄️

Marek Żak

godzinę temu

Za czasów mojej szkoły podstawowej, jak wylewano na początku grudnia w szkole ślizgawkę, to była czynna co najmniej do końca lutego, teraz zim w praktyce (mróz i śnieg) nie ma, a ubrania zimowe to tak, żeby coś zmienić:). Pozdrawiam

legenda

godzinę temu

płatki śniegu to machina czasu łączy czas i świat:)pozdrawiam 5/6

klaks

dwie godziny temu

Kiedyś była przesada z twardym wychowanie, dzisiaj przesada w drugą stronę. Media społecznościowe tylko udrudniają zadanie. Świetnie to zobrazowałaś w swoim wierszu.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

klaks

dwie godziny temu

Puenta mówi wszystko:)

ajw

dwie godziny temu

Cieszę się, ze zauważyłaś to, co chciałam przekazać. Dziękuję :)

Krystek

trzy godziny temu

Płatki śnieg są piękne, delikatne,
o niepowtarzalnych kształtach.
Szkoda , że ich żywot jest krótki
jak mgnienie oka.
Pozdrawiam serdecznie :)

ajw

dwie godziny temu

No właśnie.. Są niezwykle wrażliwe..

samisen

trzy godziny temu

„dzieci zimy / nie nauczone zimna” te słowa sugerują paradoks: młodzi ludzie dorastają w wymagających czasach („zima”), ale nie są przygotowani na prawdziwe trudności („zimno”).
Świat, choć pozornie surowy, bywa dla nich jednocześnie zbyt miękki, bo chroni przed doświadczeniami, które kiedyś hartowały.
Ta „zima’’ jest bardziej cyfrowa niż naturalna, a wrażliwość młodych, choć wyjątkowa, może nie przetrwać bez głębszych, autentycznych korzeni.
Pamiętam jak godzinami zjeżdżaliśmy na sankach z górki albo jeździliśmy na lodowisku, które samemu się przygotowało na osiedlowym placu lejąc wieczorami wodę z piwnicznej pralni.
Ech… nie było wtedy telefonów i człowiek mógł się zebrać do kupy i działać jak należy…
Pozdrawiam gorąco :)

ajw

trzy godziny temu

No właśnie o tym napisałam. My jesteśmy jednak mocno zahartowanym pokoleniem. Dziękuję, Sami za rozbudowany komentarz, którym trafiłes w samo sedno :)

sturecki

trzy godziny temu

Portret zimy, która już nie mrozi, tylko świeci ekranem i gubi drogę do samej siebie. Te „płatki śniegu” to nie słabość, tylko kruchość – taka, która błyska, póki technologia trzyma ją przy życiu.
Jak wszystko zależy od baterii, to trudno zahartować charakter, bo pierwszy mróz od razu kładzie człowieka na łopatki.
6/5

sturecki

dwie godziny temu

Aaaaa, o te „płatki” chodzi ... no tak, delikatne, kruche i topnieją przy pierwszym cieple. Życie ich szybko nauczy, że nie wszystko da się kliknąć, poprawić i wrzucić na stronkę.
W sumie ... podobnie ... wystarczy moją zimę zamienić na Twoje pokolenie.

ajw

trzy godziny temu

Nie miałam tu na myśli portretowania zimy, tylko obecnego pokolenia nazywanego potocznie "płatkami śniegu", wychowanego przez nadopiekuńczych rodziców, przekonanych o swojej wyjatkowości ( bo rzeczywiście są wyjatkowi), ale delikatnymi jak płatki sniegu, które roztapiają się bardzo szybko..