Pewnej letniej księżycowej nocy

Kiedy wokoło ni żywej duszy

Kościuszkowiec zstąpił z cokołu

By hen przez Wisłę się przeprawić.



Umówił się był bowiem z Syrenką

Z Rynku Staromiejskiego

Na spotkanie i spacer

Pod tarczą łobuza srebrnego.



Poszli zatem na spacer za ręce

On – żołnierz w szynelu i Ona – rybio-ogonna

Wśród nocy parnej gorącej,

Wśród nocy jasnej i miesięcznej.



Ze smutkiem spacerowali

Widząc Wisłę wyschłą i martwą,

Tę Wisłę, w której kiedyś

Odbiły się światła miasta.



Tak mijały im godziny

Nie mogli się nagadać

Aż nadeszło świtanie

I pora była wracać.



Ona wróciła na Rynek

A on na ulicę Okrzei

By stać tam na cokole

Żywiąc płonną nadzieję.



Odtąd będą już zawsze

Wśród księżycowych nocy

Spacerować po Rynku

Korzystać z supermocy.



Warszawa, 8 VII 2025

/insp. Elżbieta - "Nocna eskapada poznańskich koziołków"/