Dobry wiersz, a kruki kojarzą się złowieszczo ze śmiercią
i z Żeromskim, tak one faktycznie same się nakarmią,
a poza tym to bardzo inteligentne ptaki,
też kiedyś napisałam o nich wiersz, w zasadzie nie o nich,
ale z ich metaforą.
Dobrego wieczoru i nocy życzę, Elu :)

To prawda, że wykarmią się same. Dzięki ich wszystkożerności, nie mają nigdy problemów z bazą pokarmową. Dostęp do uczty pokarmowej mają prawo w pierwszej kolejności ptaki mające wyższy status społeczny. Są niezwykłymi towarzyszami człowieka i bardzo inteligentnymi. Potrafią naśladować ludzki głos. Żyją w gromadzie i w gromadzie jedzą. Jednak szczytem kruczej finezji językowej są ich miłosne zaloty i odgłosy.
Mity, legendy i prawdziwe historie są niekiedy trwożące, ale są niezwykle sobie wierne. Już Owidiusz pisał o nich same superlatywy. Trzeba przypomnieć, że w Polsce kruki objęte są ochroną prawną. Mnie zawsze inspirowały te piękne ptaki.
Bardzo ciekawy obraz wersami malowany.

Pozdrawiam

Nie lubię czarnych ptaków ,szczególnie jesienią , zimą pogłębiają mój smutek ,choć przecież one też chcą żyć.Kruki są mądre i na swój ptasi sposób muszą sobie radzić i wiedzą jak to zrobić.

Dobrej nocy Elu⭐✨😉 uściski

Świetne Elu. I jak ładnie uformowany ten wiersz, płynnie... Warsztat fantastyczny...

Nie lubię ich.
Ich głosy mnie przerażają.
A Twój wiersz jest mądry Elu.

Bardzo lubię te ptaki mam swoją ulubioną parę. Zawsze przynajmniej jeden mnie wita na skraju lasu, leci znad przeciwka i kruczy, bo kraczą to wrony;).Ostatnio zacząłem pisać o tym miejscu.
Najpiękniejsze to kruki samotniki. Dziękuję za komentarz przy wierszu z kruczymi skrzydłami, który usunąłem.
Twój wiersz ma niezwykłą kruczą siłę. Pięknie napisany.
Pozdrawiam serdecznie Elu;)

wszystkie ptak są inteligentne i te małe i te duże ... muszą sobie radzić w życiu ...

🌿🌞🌱
Pozdrawiam,
Miłego dnia

Kruki są zmyślne, coraz więcej czarnych ptaków lata po mieście, a mnie szkoda maleńkich wróbelków przegnanych przez te czarne stwory. Kruki kojarzą mi się z nowelą Żeromskiego i hiszpańskim filmem, z którego dołączyłaś piosenkę. Masz rację, one nakarmią się same Ciekawy motyw z człowiekiem w pelerynie.
Serdecznie pozdrawiam!

Jak w sam raz nie znoszę czarnych ptaków takie codzienne, standardowe, wrony zawsze mam na swoim kominie, raz jeden dobierając się do swojej partnerki spadł i wyzionął ducha. Skąd my to znamy, słabowici panowie? Lubię żółtodziobe kosy, mają odrobinę koloru w sobie, lecz jedną, jedyną wadę, latają niziutko nad drogami i w ten sposób giną. W tym roku pochowałem dwa, w zeszłym jednego.
Wiersz o nich też mam ale wszystko po kolei.

Wszystkiego Dobrego Elu, jak zawsze ciekawie u Ciebie.

Bardzo dobry przekaz z podtekstem i nauką z fakultetów :)

Mnie zastanawia, co by tą firanką być mogło poza tym, że ona sama uwieszona np. przed kuchennym oknem.
Kiedyś mieszkając jeszcze w Polsce lubiłem w bloku przysiadywać w kuchni z papierosem w dłoni właśnie przed oknem. Schowany za firanką obserwowałem niejednokrotnie ludzi na ulicy. Często sąsiadów. Tak sobie myślę Elu, czy w tym Twoim wierszu mógłbym się utożsamić z podmiotem lirycznym...? Czy tym profesorem w czarnej pelerynie, a czasem też – w zależności od nastroju – tym uczniem chciwym na zaszczyty, a może też zwykłym czarnym grabarzem dobrych myśli jestem właśnie ja. Tak sobie dumam, że te kruki, to może zza firanek właśnie spoglądają. Jakby w to delikatne odbicie na szybie na siebie spoglądały. Czekają aż ktoś rzucony zostanie pod koła codzienności i rozgnieciony. Wtedy będzie można prawić morały albo życie układać komuś. Gdyby się okazało, że tą firanką marną jest nic innego, jak tylko moje własne życie? Gdyby się okazało, że jednych przez pryzmat własnych niedojrzałości widzę rycerzami, choć ewidentnie zabijają, a innych widzę bezwzględnymi krukami, choć oni tylko zaklęci są w tych zewnętrzach głównie moim brakiem miłości do drugiego człowieka.
Im więcej tego kruka zza firanki karmię, którym to sam się czasem okazuję być, tym on mi więcej i bardziej oczy wydłubuje, bym w człowieku człowieka nie widział...

Piszesz Elu, jak zawsze pięknie, a ja sobie Twoimi wersami pozwalam popłynąć gdzieś hen daleko, tak po mojemu... 😊 pozdrawiam wtorkowo! Hej ho! 😊🙋🏻

Bardzo lubię kruki
To stateczne silne i mądre ptaki
Przepiękny wiersz Eluś

Kruk ma swoją wiedzę i działania wolę, jak na pomysł wpadnie to wszystko zrobi by osiągnąć swoją dolę. To mu dodatkową nadaje groźną wymowę. Pozdrawiam

Co by o ptakach nie mówić to na pewno są mądre. Jak piszesz Elu - orzech pod koła wrzucą. Obok mojego domu jest działka z posianą trawą. Krukowate mają tam ucztę .
"Karm kruki a wydziobią ci oczy"- czyż tego właśnie czasami nie doświadczamy. Jesteśmy mili dla innych i często jest to wykorzystywane.
Pozdrawiam Elu :)

Elu to ornitologiczne przeniesienie do naszej codzienności zdaje się być jak najbardziej trafione. Pewne drugie dno w wierszu mi się zarysowało ale to już dla innych czytelników niech pozostanie.
Pozdrowionka.