Twoje Wiersze - Dryfuję samotnie

Dryfuję samotnie

biały (bez rymów)

2022-06-21 05:56

Dryfuję samotnie po lawie na tafli lodu. Wypłakałam ocean gorących łez, ale nikt nie mógł poczuć piekielnego bólu w moim sercu. Marznę od braku ciepła, a wszystko czego dotknę staje się zimne. Dlatego dryfuję po lawie na tafli lodu. Samotnie.

autor

Amba

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Traszka^(*)

2022-06-21

utrzymany klimat rezygnacji jakby***

naskraju*^(*)

2022-06-21

Pomiędzy strofami przebija cichy krzyk o pomocną dłoń. To my chowamy nasz ból w sobie bo? Nie potrafimy, nie możemy inaczej. Bo ktoś nas kiedyś naznaczył cierpieniem i wepchnął nas w ten stan odosobnienia.

Pozdrawiam

konvalove

2022-06-21

Cześć. Nikt nie mógł poczuć tego bólu piekelnego Twojego serca, bo takie cierpienie jest zarezerwowane tylko dla nas. Czasem żałujemy, że nie możemy znaleźć słów, by pokazać innym co tak naprawdę czujemy, ale ten ból na pewno nas czegoś uczy. Często zmienia nas, nasze spojrzenie na świat, na innych. Nie zawsze w pozytywnym kontekście, ale też nie jest tak, że po tym bólu kiedyś nie przyjdzie ukojenie - bo może, i tego życzę podmiotowi lirycznemu w Twoim wierszu. W całości utworu przewija się rozpacz i wołanie o pomoc, choć nie jest to bezpośrednie, da się to jednak wyczytać pomiędzy wersami. Serdecznie pozdrawiam!