Lustro zmian
w lustro.
Widok sprawia, że jest
mi przykro.
W odbiciu widzę obraz mamy.
Twarz moja naznaczona
doświadczeń rysami.
Cera utraciła barwę i sprężystość.
Tylko oczy ciekawością iskrzą.
Niestety, taka jest rzeczywistość.
Mentorstwa dodaje oszroniona
głowa.
Jedynie uśmiech, to twarzy ozdoba.
On odgania złe spojrzenia ludzi,
których obecność często sympatii
nie budzi.
Jednak w sercu i myślach
młoda osoba została.
Przeszłości pamięć też się
nie poddała.
Radością życia są dobre
wspomnienia, realizowane
młodzieńcze marzenia.