lubiłam gdy rozbierałeś mnie powolutku
opuszkami palców pieściłeś podatne ciało
kobiece fidrygałki migały w powietrzu
haftki delikatne koronki nie stawiały oporu

brodawki czekały na dotyk ust niespokojne
zarzucone sieci zbierały połów wprawną dłonią
tknięta przeczuciem że to ostatni raz wzlatywałam
w taniec obłędu tuląc się w mglistą przyszłość

ten błogostan minął strumień szczęścia
zamienił się w suche koryto
cisza wygasiła modne przeboje z liryczną struną
czasami wróble ćwierkają na balkonie
niesforne gołębie rajcują i znoszą patyki

gdzieś leży garderoba w płóciennej torbie
koronki zżółkły znudzone pasywnym zmierzchem
haftowana pościel ażurowym ściegiem
zachowała miękkość adamaszkowej tkaniny

moja skóra zmatowiała jest jak zwój z papirusu
ręka błądzi w poszukiwaniu ciepła
kto ogrzeje zziębnięte ciało
znużone oczekiwaniem na dotyk
zaległe pieszczoty w księżycowej poświacie

za oknem już roztopy
czy dotrwam do wiosny


Bożena Joanna
Luty 2023