Trel czerwcowego słowika

Niesie się po łąkach

W gasnących promieniach słońca

Brzmi niczym uderzenia dzwonu.



Ten śpiew, co zabił nam władcę

I który przywiódł na ziemie Bułgarów

Groźne zastępy tureckie

Z piekielną hordą Janczarów.



Niepowstrzymaną nawałą

Prze Muzułmanin na północ

Zajmując coraz to nowe

Ziemie w imię Allaha.



Zjednoczył pod swym sztandarem

Zielonym, jak Oko Proroka

Wiele ludów

Z Afryki i Azji.



Zieleń łopocze na wietrze

Chorągiew splamiona czerwienią

Krwi bratniej, bo chrześcijańskiej

Zbrukana niewolą haremów.



Wyprawił się przeciw Turkom

Syn Jogajły - Władysław

Zgromadził pod swe rozkazy

Nieprzebrane zastępy krzyżowców.



Spotkali się pod Warną

Z całą armią sułtana

Na początku jesieni

W 1444 roju.



Po całodziennym boju

Półksiężyc odniósł zwycięstwo

W całym tym zamieszaniu

Król nam zaginął.



Ponoć widziano go jeszcze

Gdzieś na ulicach Nikozji

Tak opowiadali mi ludzie

Sędziwi już wiekiem starcy.



Warszawa, 12 VI 2025