Kto wie co dalej i czy to się trzyma jakichkolwiek prawideł skoro rzeczywistość przez wieki pokazywała że się myliliśmy w wielu kwestiach na tamte czasy wydających się oczywistymi...
Pozdrawiam z uznaniem 🌟👍

Twój wiersz to głęboka i melancholijna medytacja nad przemijaniem i akceptacją końca. Obrazy są mocne i sugestywne - prowadzą od złudnej nadziei wieczności, do nieuchronnej doliny nicości. Wiersz w przejmujący sposób oddaje samotność w obliczu czasu i tęsknotę za czymś, co już nie może wrócić. To refleksja, która zmusza do zatrzymania się i zastanowienia nad kruchością istnienia.

Pięknie ujęty temat.
6/5
Miłego wieczoru.

L.

Piękny, refleksyjny wiersz. Ja zdaję sobie sprawę z upływu czasu głównie patrząc na najnowesze zdjęcia...Lepiej zaufać niż się zamartwiać.
Pozdrawiam Cię serdecznie Lariso :)

Bardzo ciekawy wiersz

W wierszu pobrzmiewa myśl, że lepiej zaufać, niż miotać się w poszukiwaniach ci dalej...serdecznosci Lariso:)

Powrotu nie ma, aczkolwiek my też tam prędzej czy później się znajdziemy pozdrawiam serdecznie 😉

...
nie latwe są chwile
gdy trudno odnaleźć sens
tego co jeszcze wczoraj
było drogą
przenoszę się
do drugiego wymiaru
tam...
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego wieczoru

Piękny, refleksyjny wiersz, w którym podmiot liryczny zastanawia się nad życiem i życiem po życiu...
Musimy doceniać piękno świata, w którym istniejemy, to pewne.
Czy nie ma powrotu?
Mówią, że jest...
Podobno jest wiele poziomów; można wchodzić na wyższe i schodzić na niższe, pewnie w zależności od wrażliwości naszej duszy... Tak niektórzy twierdzą.
Nicości tam nie ma...
Uważam, że w przestrzeni jest wymarzona kraina, gdzie kwitną najpiękniejsze kwiaty, a drzewa dają najsmaczniejsze owoce.
Można grać na skrzypcach, tańczyć i śpiewać w promieniach słońca:)

Serdecznie Ciebie pozdrawiam droga Lariso:)
5/6 gwiazd dodaję.

Droga bez powrotu, ale po co wracać skoro i tak wszyscy na końcu się spotkamy :) Ja wierzę, że tak właśnie będzie i ta wiara jest moim motorem napędowym :)
Pozdrawiam serdecznie Lariso :)

Świadomość ludzka ma pewne cechy od dawna zbadane i stałe, np. to, że niczego nie możemy sobie wyobrazić bez umiejscowienia tego w czasie i przestrzeni. Coś podobnego dzieje się z naszym myśleniem o naszym nieuchronnym końcu, bo tak na prawdę nie umiemy sobie wyobrazić tego, że końcem wszystkiego będzie wieczne NIC. Stąd, czy nam się to podoba, czy nie, nasz umysł zawsze będzie produkował różne warianty na to, co "będzie potem". "Łamanie sobie głowy" tymi sprawami, mówiąc słowami Twojego wiersza, nie jest więc kwestią woli, ale konieczności, bo umysł sam produkuje mi pytania na ten temat, nawet gdybym zapragnął myśleć i pisać tylko o pięknie naszego świata. Wiersz o tematach "ostatecznych", bardzo dobrze napisany. Pozdrawiam serdecznie. :)

Nadzieja w istnienie wiecznego życia jest bramą, dla tych którzy wierzą. Wątpliwości i niewiara zatrzymują w miejscu, które osacza samotnością i lękiem. Treść wiersza pozwala wczuć się w sytuację osoby, która miota się w swej lękliwości, co będzie... potem. Czy czas będzie dobrym przewodnikiem? Pewnie nie dla każdego, w zmęczeniu codziennością, w wypaleniu, można zatracić się, zaprzeczyć nadziei i zostać z niczym (na placu, bez drzew, opuszczonym i cichym)!
To piękny, utwór 6/6. Trudno wyrazić tego rodzaju myśli w stosunkowo krótkim utworze, zatem warsztat, stał się mocną jego stroną.
Serdecznie pozdrawiam, Droga Przyjaciółko:)⭐🍃

Jeśli się nie wychodzi to i powrót niemożliwy ponieważ istniejemy wiecznie i wszędzie w nieskończoności 5/5

Tu na Ziemi, to czas jest naszym przewodnikiem, a wiara cichą nadzieją do nieśmiertelnego świata, którego tak bardzo szukamy, krocząc całkiem nadzy wśród prawdy i zaprzeczenia zgodności z rzeczywistością. Wiersz zatrzymuje i skłania do spojrzenia w lustro…
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo mądry wiersz w przekazie, świetne ujęcie tematu w zapisie, pozdrawiam ciepło, na dwie szóstki, ale mogę tylko 6/5

Żyjemy tylko raz , dlatego wykorzystajmy
należycie ten czas. Wszystko , co czynimy
zbliża nas do bramy życia pozaziemskiego.
Życze beztroskiego dnia:)

Przepięknie Larisko droga bez zakazu wejścia, tam wszyscy docierają na czas ostatniej uczty wspólne jadło wspólne dni pozdrawiam serdecznie5/6:)

a ja czytam i widzę nic innego jak mojego Pluto-Charon; wiesz czemu jest im nawet tak daleko dobrze? albowiem Charon ma prawo wracać z imprezy za kółkiem.. 🙄

rodzimy się i odchodzimy ... pozdrawiam serdecznie ...

Kurcze, Nie wiem, jak skomentować ten wiersz?
Może tak — wejdźmy w jego fundamenty, czyli dobro

Dobro, które przechodzi przez środkowy pas życia, musi mierzyć się z nicością.
Niestety, jest jej towarzyszem — lecz z nadzieją nie trzeba wierzyć, że powrotu nie ma. Bez narzucanych zasad można dostrzec więcej — nawet z miłości do samotności...

Dla niektórych to kamień milowy, a dla innych nie.
I dlatego, tak jak piszesz, nie ma co na siłę prężyć się, żeby to poznać.
Istnieje niezależnie — a jak cię złapie, to ma się wrażenie jakby całe życie odkrywało na nowo twoje istnienie: tak to działa. Przewodnik...

To pierwszy przewodnik (strażnik), spośród siedmiu naucza, jak pozbyć się strachu,
który naniesiony przez plugawość, nie pozwala Nam zerwać łańcuchów, byśmy zawsze byli niewolnikami swojej woli!

6/5

Pozdrawiam cię serdecznie

Dlatego tu i teraz jest takie ważne. Bo się już nie powtórzy...
Smutny, refleksyjny wiersz. Zamyśla... Potrzebny wiersz.
Bardzo delikatny w swoim niełatwym przesłaniu.

"Główny plac rozstań" - Bardzo ładnie i trafnie ujęte :-)

Dlatego nie śpieszmy się.
Pozdrawiam:)

Nie ma powrotu bo nie ma skąd wracać tak naprawdę

Rozważanie o śmierci i czasie, które nie pozwalają zawrócić ani odzyskać dawnego siebie.
Dowodzi, że człowiek szuka przewodnika, a i tak zawsze trafia na tego samego – na czas, który prowadzi bez litości.
Droga ma sens tylko w jedną stronę.
6/5