Twoje Wiersze - przenikanie

przenikanie

biały (bez rymów)

2019-09-26 11:18

na krawędzi słońca i cienia
zmierzch przewrotnie rysuje
marszcząc taflę jeziora

wszystkie gradacje zieleni
równają szeregi
wieczorna idzie pora

może to nie metamorfoza
a muśnięte promieniem
prężą się konary drzew

obrotowa scena wieczoru
z ptasiego świergotu -
w ognisko gitarę śmiech

na krawędzi słońca i cienia
płynąc za gałęzią
Frida kąsa fal grzbiety

moczę stopy w jeziorze
z kręgów na wodzie
nakładam bransolety

na krawędzi zachwytu i wiary
patykiem na piasku zatrzymam
chwilę która znika

oczy chłoną obrazy
pulsuje aromat lata
zmysłami świat przenikam

Wiersz z tomiku "Na krawędzi słońca i cienia..." z 2014 roku.

autor

Renezja

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Chris^(*)

2019-09-28

"moczę stopy w jeziorze
z kręgów na wodzie
nakładam bransolety" - ta strofka jest genialna!

"na krawędzi zachwytu i wiary
patykiem na piasku zatrzymam
chwilę która znika" - świetne! Czy na piasku może był znak "ryby"? Tak mi się skojarzyło w kontekście słowa "wiara" ;)

"zmysłami świat przenikam" - genialny wers!
Ukłony:)

Chris^(*)

2019-09-30

hehe. Fajowo że nie deptali. Bo to byłoby dziwne uczucie myślę.

"Lecz ja, będąc ubogim, mam tylko me marzenia
Rozścieliłem je u Twych stóp
Stąpaj delikatnie - stąpasz bowiem, po moich marzeniach" - Yeats

Renezja

2019-09-30

...a wiesz, że ja ten wiersz najpierw napisałam na piasku, a potem, jak znalazłam kartkę, to przepisałam... :) Czasem coś musi być uchwycone od razu, zatem nie ryba, a moja bargranina była na piasku, a ludzie patrzyli i ... nie deptali :)

Katarzyna^(*)

2019-09-26

Ale mi dobrze teraz... Mam swoje miejsce na ziemi, gdzie odpoczywam, właśnie nad jeziorem i teraz mnie tam przeniosłaś w pięknym stylu. Dziękuję Renato;-*