Bardzo dobre zakończenie, które stanowi puentę utworu i wpisuje się świetnie w drabble, pokazując jednocześnie, że to nie bohaterka się myli.

Jesteśmy zbyt wyizolowani od reszty ludzi i to jest smutne! Samotność dobija się do wielu drzwi...Dobry wiersz i utwór też! Pozdrawiam Ulko ciepło 😊⭐🍀

Komunikacja werbalna między ludźmi zanika. Każdy pogrążony jest swoich sprawach i nie zwraca uwagi na tych, którzy potrzebują uwagi. Świetnie podpatrzone zachowanie ludzi. Pozdrawiam serdecznie :)

Antonina Krzysztoń- wybacz że tym razem słowo o niej.
Jest jakby z innej planety- ale nie z tej.
Ponadczasowa, Piękna i Dobra Kobieta.

Dziś trudno dojrzeć drugiego człowieka chyba, że...
Pozdrawiam,
Miłego dnia

Nieraz spotkałam się z takim zachowaniem,ludzie mają potrzebę porozmawiania z kimś obcym ,łatwiej się nawet zwierzyć.Czasem warto wysłuchać ,to przecież nic nie kosztuje,nie uważam tego za nachalność.Nikt nie wie ,jak ktoś obok jest samotny,warto się czasem nad tym zastanowić...

Jak zwykle Ulu dajesz do myślenia 👍⭐ pozdrawiam serdecznie 🙂

a może chciała tylko z kimś porozmawiać ... takie jest życie ...

Pani miała duszę "Małego księcia", trochę naiwne pytania jakby to ona przybyła z innej planety, reakcja ludzi niestety dość typowa, brak minimum empatii, wystarczyło po prostu odpowiedzieć! Żadne z jej pytań nikomu nic nie zagrażało, można było się domyśleć, że szuka jedynie sposobu na niezobowiązującą pogawędkę! Smutne
Cieszę się Ulko, że jesteś:)
Serdecznie pozdrawiam :)

Wygląda na to, iż pani była samotna i poszukiwała
znajomości, a może po prostu lubiła
rozmawiać z nieznajomymi,
była otwarta i tyle.
W wielu krajach, zwłaszcza
ciepłych ludzie są bardzo otwarci,
takie zachowanie wcale nikogo nie dziwi,
nie są sztywni, od razu przechodzą na ty,
msz to jest fajne, choć jeśli
ktoś zadaje zbyt wścibskie pytania,
to mamy prawo na nie nie odpowiadać,
nie każdy lubi otwartość.
Mnie często spotyka to,
iż obcy ludzie się do mnie otwierają,
wystarczy że np. jadę autobusem,
czasem usiądę z książką w parku
i już mam towarzystwo,
często ktoś mnie prosi
o telefon, co
nie znaczy, że od razu
komuś go daję, raczej nie,
czasem mi to przeszkadza,
czasem nie, wiele osób lubi
się wygadać, nawet chętniej
przed nieznajomą osobą, niż znajomą.

Tak, dziwny jest świat, w którym
człowiek boi się drugiego człowieka,
choć rozumiem, iż chronimy
swoją prywatność, mamy do tego
prawo i nie musimy
całkowicie się przed nikim
otwierać, ale częściowo
możemy, choć czasem
takie otwarcie może być
zgubne, bo nawet w necie
grasują psychopaci,
ludzie, którzy np. wykorzystują
dzieci itp...
Albo tacy, którzy
dobrze się czują,
by drugą osobę
skopać, by ją
ośmieszyć,
oplotkować,
opluć itp...

Zatem trzeba mieć jakiś dystans
i stawiać pewne granice...
Bardzo ciekawa, życiowa
opowieść.
Pozdrawiam serdecznie :)

Takie zachowanie traktowane jest jak wścibstwo i raczej większość ludzi tak by sobie pomyślała. W sumie to smutne bo chyba trochę wszyscy boimy się takiego bezpośredniego kontaktu z kimś kogo nie znamy... Nie ufamy innym. Dobry tekst i fajnie, że jesteś :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Takie zachowanie to nie tylko obojętność. Każdy ma swoją strefę komfortu i nie zawsze lubi wdawać się w konwersacje z przygodnymi ludźmi. Ta pani wzbudza sympatię, gdy czytamy o niej w wierszu, ale "na żywo" budzi w ludziach niepokój.
Nawiasem, kolejna Twoja świetna obserwacja rzeczywistości.
Pozdrawiam:)

Kobieta mocno zagubiona szuka kontaktu, Nie udaje się, ludzie boją się nietypowych znajomości, wolą przejść obok , gdyż życie bywa jak w dżungli. Rzeczywiście nasza planeta jest dziwna, ale strach przed dziwnymi znajomościami jeszcze większy.
Bieda rzuca się w oczy, przeszukiwanie śmietnika i wielka samotność.
Pozdrowienia!

Bardzo mi się podoba. Cienka jest granica między wykazywaniem zainteresowania innymi i zakłócaniem ich prywatności. Pozdrawiam.